Ben eskiden bu kadar agresif değildim sevgilim. Bir karıncaya yuvasına kadar eşlik eder, son paramla kedilere mama alırdım. Penseyle makarna ufaltıp güvercinlere, kuşlar için buğdaylar serperdim sağa sola. Başıboş sanılmasın diye bakıp köpeklere, cümle haşere için dua ederdim. Sonra beni öyle bir kırdılar ki gölgemle bile kavga eder oldum. Dimdik ayaktayım ama üfleseler duman gibi dağılacağım.
Gel beni bana geri ver sevgilim. Senin ayak izinin bulunduğu topraktaki toz zerresine bile ihtiyacım var.
"İnsanoğlu seyretmeye meraklı bir varlıktır."
Sayfa 96 - Hatice anaKitabı okuyor
Kaç turna sürüsü süzülüp gitti
Buğdaylar kaçıncı sarardı üstümüze.
Ah! Umutsuz türküler yaktık, ağladık
Biz dayanamaz olduk gayri
Di gel gayri zalim ürüzger
Di gel...
Ben ayrılırken ne ağlayan oldu ne de boynuma sarılan. Domuzlardan birini sattığımız zaman da ağlayan veya domuza sarılan kimse olmazdı. Tavuk kesip elma sattığımız zaman da ağlayan veya birbirine sarılana rastlanmazdı. Hiç kimse gece olup da yatağına yattığında yetiştirdiği buğdaylar gerçekten mutlu mu ekmek oldukları için hayatlarından memnunlar mı acaba diye düşünmezdi
Ah! İnanmadık bir türlü inanamadık
Gökyüzü acıyım demedi bize.
Kaç turna sürüsü süzülüp gitti
Buğdaylar Kaçıncı sarardı üstümüze.
Cemal Süreya
Dünyada hiç birşey baki değildi…
Sayfa 9Kitabı okuyor
"Cahilim,pek bilmem emme, erkeklik dedikleri de bu olmamalı."
Sayfa 51 - MelekKitabı okuyor
Allah'ım! diyordu, görüyorsun... imtihan için gönderdiğin kulların, elleri kitapsız, gönülleri Nursuz, düşünceleri şuursuz...
"Kuşlar" dedi. Yeni yeni yuvalar yaparken, insanlar yeni yuvalar yıkmak için çareler arıyor.