Böyle boktan bir dünyada doğunca hangi rüyayı görmek seni mutlu eder?
Kendini ücralara gizleyen kişi, yasasını kendi yaratır.
Orhan Pamuk by ‘Lucy’
Daha çok sevmek, daha çok gülmek, daha çok düşünmek isterdik.
Daha çok görmek, daha çok anlamak, daha çok güvenmek isterdik.
Simdi bizden kalanlar bu istekler ve bu kelimeler.
Huzur, rüyalar, uyku ve öpüşler vardı.
İnsanlar, meyveler, kağıtlar ve kalemler de vardı.
Çünkü hiçbir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz.
Yazı hariç. Evet, tabii, tek teselli yazı hariç.
Okur Takip Önerileri
İnsan bazen, sadece ölmemiş olmak için yaşar. Ve insan bazen, bir gün ölecek olmanın kekremsi umudunu taşı göğsünde. Bahman'ın dediği gibi; "Bir atın umudu yoktur. Onu sırtında şakıyan kamçının umutsuzluğu yürütür. Bizim hikayemiz de biraz böyle."
Gözlem yeteneği kirlenmemiş her birey; mutluluğun, aslında acının tekrar taarruz gücüne ulaşmak için geri çekildiği sırada yaşanan sahte bir rahatlama hissinden kaynaklandığını çok iyi bilir.
Kaybettiklerimizi ve kaçırdıklarımızı bilseydik bir ömür acı çekerdik.
"-Çok korkuyorum.
+Neden?
-Öyle mutluyum ki... Böylesine büyük, müthiş bir mutluluk insanı korkutuyor. Senin bu kadar mutlu olmana ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler."
İnsan üç kere ölür.
İlki saflığın yitirilmesiyle,
İkincisi masumiyetin yitirilmesiyle,
Üçüncüsü hayatın yitirilmesiyle.
Olabiliyor insanın istedikleri, gönlünden geçenleri. Fakat unutmamak lazım ki hiçbir şey çok güzel olmuyor. Bir şeyler hep eksik hep yarım. Sürekli bir arayış sürekli bir boşluk da olabiliyor. İnsan ise hep umutlu yarınlara fakat umutsuz da olabiliyor. Bu günün bir başka yarının bambaşka olabiliyor. Bittim diyorsun devam ediyor. Yetti diyorsun dahası hep hazırda bekleyebiliyor.
Nedir insanı bu dünyaya bu kadar bağlayan?
Umutların, hayallerin, sahip oldukların ya da sahip olduğunu sandıkların...
Gün geliyor onlar da olmayabiliyor.
Ama sabah yine oluyor.
Güneş yine doğuyor.
İnsan yine nefes alıyor.
Gün geliyor onun da sonu geliyor.
Öyle ya! Bir kere ölünür. Ölüm denilen şey iki defa olmaz ki!.. Ben zaten uzun süren ve elem dolu bir bekleyiş içinde ölmek üzere değil miyim?