Chapter 11 - Umudun Mahkemesi
İnsanlar benim yaralarımın iyileşmesine hiçbir zaman izin vermedi. Adına "bir umuttur" diyerek başladığım her yolculuğun sonunda, sızısı yarım kalmış acılara ev sahipliği yaptırdılar beni. Kimseye neden diye sormadım ya da soramadım. Hiçbir zaman gidene kötü davranan...
#akıl
"İnsanın konuşacak kadar zekaya ya da susacak kadar akla sahip olmaması büyük bir talihsizliktir."
Uçsuz bucaksız bir kalabalığın sokaklardan evlere değil de canımdan sokaklara çekildiği bir büyük şehir korkusudur, kederidir, üşümesidir.
İki gönül birleştiğinde sevinci çok, büyük küçük kardeşler anlaştığında malı çok olur.
... ~...
Sayfa 157
Parmak
Benim sevgili threse’m
Bize acı veren büyük ızdırapların rastlantılarla oluştuğunu düşünmek çok saçma.
Bu bir tezat mutsuzluk bir kuraldır,istisna değil.
Varoluşumuz için kimi suçlayabilirim?
Güneşin bize hayat vermesi tesadüf değil.
Tanrı’ya ve ahirete inanamadığım için kendimi...