Keşke Benjamin Button'un hikayesi gibi olsa yaşam öykümüz.Sorumluluktan sorumsuzluğa doğru gitse...Bize ciddi gelen hiçbir şey kalmasa gittikçe.Süper emeklilik budur :)
Küçük prensimiz de yolculuğunda bize asıl ciddiye alınması gerekenin ;yolculuğun her an bitebileceği gerçeği olduğunu,dostluk ve sevgi dışında hiçbir şeyin ciddi olmadığını hatırlatıyor.
Büyükleri bu yüzden anlamıyor bu çocuk.Büyükler rakamları ve sadece kendini seviyor çünkü !
Bir çocuk gibi hesapsız,çerçevesiz,hayallerinde sınırsız,kuralsız,ayrımsız,büyükleri usandırırcasına meraklı ve merakında inatçı... Yaşamanın asıl değerini çocukluğu kaybettikten sonra anlamak ne acı.
Keşke büyümüşte küçülmüş kalabilseydik...