Yürüdükçe terliyor sokaklar
Camlarda buğulanan sessizlik
Bir korkuyu çiziyor duvarlara
Her adımda buz tutuyor avuçlarım
Yeniden kanıyor içimdeki yara
Normale dönebilen bırakalım dönsün, gözlerinin içi hâlâ gülebilen varsa gülsün.
Ama unutmayın. 48 saat afadın gelmediğini, enkazın başında insanların kendi çabalarıyla elleriyle, küreklerle enkazdan yakınlarını çıkarmaya çalıştıklarını unutmayın. operatörlere verdiğimiz para ortada, telefonlar çekmedi ulaşamadık günlerce insanlara bunları unutmayın. O buz gibi havada insanlar kalacak yer bulamazken stk’lara çadır satan Kızılay’ı unutmayın. İmar affına el kaldıran vekilleri unutmayın, çalanları buna göz yumanları unutmayın. Gülebiliyorsanız gülün, eğlenebiliyorsanız eğlenin, eskiye dönebiliyorsanız dönün ama unutmayın. Nolur unutmayın.
Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
“Bir insanın yanında rahat ettiğini sessizce oturup havadan sudan sohbet etme mecburiyeti duymadığın zaman anlarsın.”
"Balkonda buz kesmiş bir şekilde otururken, içeriden çık gel istiyorum, yanıma çök..."
Lütfen 5 dakikanızı ayırır mısınız?
Hayatımın en zor günlerinden birini geçirdim bugün. Ama sokaktaki canların yaşadığı şeylerin yanında bizim zor günlerimiz ne ki!
Hiçbirimiz arabanın arkasına bağlanıp ciğerimiz patlayana kadar koşturulmadık mesela.
Hiçbirimiz ''aa birisi bize yemek koymuş'' umuduyla sevinip zehirlenmedik.
Hiçbirimiz kımıldamayalım diye kemerle
Kendi kalemimden..." Yorum sizin "
Havada süzülen kırlangıçlar baharın müjdesidir bana hep. Bahar nasılda insanın içini ısıtır. Bu sabah havada uçuşan kırlangıçlarsa insanın içini ürperten bir sonbahar hatta buz kesmiş bir kış sabahı gibi adeta… Mutlu bahar sabahlarının, kuş cıvıltılarının aksine tarihin en karanlık sabahı. Arabasına öyle hızlıca binip uzaklaşmıştı ki arkasından el bile sallayamamıştım. Sandalyeye çökmüş öylece bakakalmıştım, bu kadar kolay olamazdı gidişi
Bu sevimsiz, soğuk sabahın aksine bir yaz telaşı gibiydi gidişi. Arkasına bile dönüp bakmadan yeni umutlara koşmak için son hız gitmek istercesine koşup çıktı kapıdan, çıktı ve gitti. Gidişler kimine umut, kimine de karanlıktı bu sabah. Yüzündeki fütursuz bakışta yanlış mevsimde uçuşan kırlangıçların telaşlı yüzü gibiydi, o da yeni sıcak bir yuvanın telaşı içerisindeydi. Bense dağılan bir yuvanın tam ortasında kalmış yaralı bir kırlangıç kuşu…
" Zeynep ÖNER "