Dünya içinde yangınlar yanan bir kar üresine benziyordu. Küreyi çevirince içeriden ateşin sesi yükseliyor; tersi çevirdiğindeyse yanan ateşlerin üstüne buz gibi sular dökülüyordu. Ateş ve su birbirine karışıyor, fakat ne ateş sönüyor ne de su buhar olup yok oluyordu.
Şehir ucube bu gecede
Hayaletler her köşe başında, nefesimden bile korkuyorum.
Sokağına her karanlık çöktüğünde köşede bekliyor olacağım diyen hayaleti arıyor gözlerim.
Kalbimin üstüne, göğüs kafesimin içine buz dağını koyup gitmiş.
Soğuk yakar ya hani, öyle bi soğuk.
Ayağımda ha koptu ha kopacak bi zincir.
Saçlarım en sevmediğim halinde ama yüzüm tertemiz.
Üzerimde beyaz bol uzun bir elbise.
Her adımda zarar görme hissi korkutmuyor artık beni.
Adım atıyorum karanlığa doğru neden neden neden diye.
Cevap alamadıkça hayattan daralıyorum bu şehirde.
Bu pejmürdelik maskesizlik içimi temizliyor sanki.
Unutmak istiyorum herşeyi ya ölerek ya yaşayarak.
O kadar ağlıyorum ki zehrim yıkıyor bedenimi.
"Buz üstüne yazmak isterdim bütün bu şiirleri. Ve sonra çekip gitmek dalgın bir cırcır böceği gibi."
AŞKA SIFIR BİR BAŞLAMAK
Öyle güzel sevmedin ki beni
Sımsıkı kapatmıştın cennete giden kalbini
Bir olmuyora sığdırmıştın karşılıksız hisleri
Seninle geçirdiğim kısacak zamanda anlasam da gerçeği
Gitmeye kararlı tavırların dehşete düşürmüştü hayallerimi
Boş gözler
Duygusuz bir yüz ifadesi
Aceleye getirilmiş bir kaç veda cümlesi
Omzundan yükleri atmışsın gibi
Üstüne hiçbir şey eklenemeyecek kadar her şey çok netti
Arkanda bırakmıştın tuzla buz olan beni
Hızlı adımlarla geleceğe bırakırken kendini
Kim bilir hangi başlangıçların heyecanı sarmıştı bedenini?
Yüreğime koyduğun mesafeler hangi kalpte aşka dönüşecekti?
Bu sevgisizliği hangi sevgi ile çarparsan çarp
Sonuç hep ayrılığa denkti
Bu hikaye, aşkın doğmadan ölümle tanışmasından ibaretti.
matlığın arkası
ışığın sarı yuvarlağının aydınlatamadığı matlığın arkasına saklanmış,etrafında konuşulan cümleleri birleştirmeye çalışıyordu.
bütün seslerin kulağındaki sert duvara çarparak sessizliğe gömüldüğünü bilsede,duyduğu cümleleri birleştirmek için çabalamaktan vazgeçmiyordu.Bütün cümleler ,bütün başka yarı aydınlık ve aydınlıktaki ağızlardan çıkan
Geceye şiir..
Servistan IV / Yâsin Sükûneti
Hüsrev Hatemi
Sevilen sevene karşı sessiz,
Başkasına sevinçler de dağıtsa...
Sükût, kara yazısı sevenlerin,
Onlar da ne türlü bir kâğıtsa,
Hep keder üstüne yazdılar aşkı.
Sessizce haykırıp durdular,
Bu da ne biçim bir ağıtsa.
Bizim illerde kara sevdâ gibiydi kar
Çünkü sessizdi ak da olsa.
Karanlık ve derin bir sükût idi kar,
Acısı uzardı, sevinci kısa;
Şimdi dilerim yine yağsın, buz kessin ortalık,
Buz kessin, karayel essin, her bir şey tükensin.
Bilirim helâke gidecek ben,
Kalacaklar arasında sensin.
Yetmez mi, “ Hüzünler Perisi” yetmez mi?
Sana bir “ İnşirah Sûresi” neşesi
Bana bir “Yâsin”.