Robert Neville için artık şimdiki zaman vardı; günübirlik yaşam felsefesiyle, ne mutluluğun zirvesinin ne de umutsuzluğun dibinin var olduğu bir şimdiki zaman.
Doğruldu ve ayağa kalktı. Hâla hayattayım, diye düşündü, anlamsızca çarpan bir kalp, damarlarımda hedefi olmadan dolaşan kan, herhangi bir amacı olmadan hepsi canlı ve tıkır tıkır görevlerini yerine getiren kemikler, kaslar ve dokular.