İşte böyle bir his...
"Bir his.
Bir köprü üzerinden ağır ağır yürüyerek karşı tarafa geçmiş gibi. Ya da köprünün altından çok sular akmış gibi. Bir kanat dokunmuş, bir rüzgar esmiş de gecenin bir vaktinde uyanıp pencerelerden bakmış gibi. Hiç kimsenin duymadığı bir şeyi duymuş gibi.
Sanki büyük bir katta ol, denmiş de kader gerçekleşmiş gibi..."
“Kırılıyordu, demek kalbi vardı ama bir kez kırılınca bir daha toplanmıyordu.”
Neticede aşkı yalanlamaktan başka varlık hükmü kalmıyordu.
Değmezmiş, diyebilseydi (değmezmiş, diyebildi).
Tanrım, diyebilseydi (Tanrım, dedi), Tanrım değmeyende oyalama beni.
Öyle bir oyalandı ki değip değmediğini bile bilmediğinde, dönerim zannetti de, ...
Aşk onu da kendisine benzetti.
...
Neticede aşkı yalanlamaktan başka varlık hükmü kalmıyordu.