Türkiye'de okumak diye bir olay yok. Kötülemek, çamur atmak var, okumak yok. Hayır okumuyorlar. Beğendikleri yazarları bile okumuyorlar.
köylerde,
kilise çanının
yangını haber verişi gibi,
sesleniyordum:
“İşte!
işte kalbim!
alın, sizin olsun!”
Bu koca anıt ulumaya başladığı
zaman,
bütün o hanımlar,
toz duman,
çamur,
ya da kar içinde
benden uzaklaşıyor,
bayram fişeği gibi kaçıp gidiyorlardı:
“Yoo, biz daha küçük boydakini arıyorduk,
bize şöyle tangomsu bir şey gerek...’’
Taşıyamam artık,
ama taşıyorum işte bu yükü.
Başımdan atmak istiyor,
ama çok iyi biliyorum ki,
atmayacağım.
Kaburgalar yerinden fırlayacak.
Göğüs kafesi çatırdadı bunca ağırlığın altında.
Esasına bakılırsa, izlenen toplum aynı zamanda izleyen, gözetleyen, mahrem alanlara “erişim sağlamak” isteyen kişidir.
Neoliberal birey sosyal medya sayesinde üç fonksiyonla mahremiyeti delip geçer: izlenmekten rahatsız olmaz sosyal medya bağlamında takipçi sayısının ve aldığı beğenilerin çokluğu ile övünür, mobese ve güvenlik kameralarını
