Kitabın adındaki ‘İşte Geldik Gidiyoruz’ başlığından da anlaşıldığı gibi “ÖLÜM” temalı bir eser okuyoruz. Necati’nin “Ah sultanım, bu dünya her gelenin duvarına yazıp gittiği bir misafirhanedir” sözüyle kitaba başlamak da fikrimizi pekiştiriyor. Dünyanın boş olması, nefsin riyakarlığı, dünya malının sahteliği gibi konular şiirlerle net olarak işlenmiş. Hayati Hoca’nın o güzel dili, etkilemeye devam ediyor. İçinde bulunduğumuz çağda yaşadığımız bunalım, modern kültür adında kültürsüzleşme üzerine hepimizin bildiği serzenişlerde bulunuyor. Sadece bunlar mı? Hayır. Hayatın anlamını ve tadını kaybedip, sadece koşturduğumuzu; mutluluk için yaptıklarımızın ise mutluluk vermek şöyle dursun, tadımızı kaçırdığını; boşa harcanan zaman derken çok güzel bir sözle bağlıyordu: Yaşam anlamsız belki ama Hayat manasız değil. Aslında bu kitap ve önceki kitapta da Osman Nevres(asıl adı )yani Türk Direnişinin sembolü, ulusal kahramanlarımızından Hasan Tahsin ( gazeteci Yunan ‘
a ilk kurşunu sıkan )ve onun beyitlerinden görmek beni şaşırttı ve mutlu etti. Bu yönünü bilmiyordum, şaşırdım ve bana yeni bir arama konusu çıktı. Hani diyor ya cahil her şeyi bilir de alim hiçbir şeyi bilmez. Onun gibi oluyoruz resmen. Okudukça bilmediğimiz daha çok şeyle karşılaşıyoruz ve araştırıyoruz. Bu kadar bilgiye nasıl ömür yetireceğiz bilmiyorum…
Bulaşma çirk-i dünyaya vücudun pak ü tahirken
Güvenme mal u mülk ü mansıba efnası zahirken
Nic'oldu malı Kârûn'un felek bağında vâfirken
Nedir bu sendeki etvâr-ı derd gönlün müsafirken
Felekde hâsılı insan isen bir canı incitme
Günahkâr olma fahr-i âlem-i zi-şânı incitme.
Serinin 4.kitabı da tamam..
Bu kitapta Üstad daha artık tanıtmak, üzerinden değil de, ders havasında gidiyor. Konular artık bir ders edası ile gidiyor. Ve yazar gerek üslubu gerek verdiği örmekler ile bir hoca edasında kitap yazıyor..
Seriye biraz mola veriyorum. Arka arkaya gidince sanki kayboluyor gibi hissediyorum çünkü..
Selam ile efendim...
Bu aralar asıl okuduğum kitap İmam Gazali'nin Ölüm ve Ötesi. Ama bu kitabı hiç aralıksız okursam ne evden çıkacağım ne de hayat belirtisi kalacak bende. Zaten çok çabuk etkileniyorum, zaten dünya berbat, zaten de zaten.... Ama nankörlük etmeyeyim bu aralar Can Veren Pervanem yok değil benimde. Onu kucağıma alınca kısa bir süre, şu dünya ne güzelmiş be diyorum! Oh ne güzel Ankara diyorum. O yüzden biraz ara vererek okumak en iyisi diye düşündüm. Can veren Pervaneler 4 de diğerleri gibi Hayati bey abinin söyleşilerinden. Onu düzenli takip eden, dinleyen biri herhalde extra keyif alır bu kitaplardan. Ben kendisini yeni keşfettim. Çünkü sıfır YouTube kültürüm var çok şükür. Yani ne iyisi ne kötüsü bir sosyal platform daha eklemek istemem hayatıma. Instagram bile çok bana. Hepsi yük, hepsi zaman kaybı, hepsinin hesabı verilir.... Son kararımı açıklıyorum: Hayati İNANÇ benden geçti, lazımsa. Tüm kitapları okuduktan sonra ara ara bazı konulardan, sayfalardan okumak daha keyifli olacak bence.
Okumanın sonu yok kesinlikle, derya deniz. Bu dünyayı yaşanılabilir kılıyor okumak... Can veren pervanem oluyor benim...
Can veren pervaneler serisini beni öz kültürümün tükenmez denizinde muazzam konforuyla seyrettiren gemiye benzetiyorum. Ecdadımın ne kadar büyük bir sanatkar olduğunu bu kitaplar sayesinde bir kez daha öğrendim. Bu güzel eserleri mükemmel uslubuyla şerh eden ve kitaplaştıran Hayati İnanç Hocaya müteşekkirim. Rabbim razı olsun. Seri içerisinde 5. kitabı mukayese edecek olursam Seri içinde en sevdiğim 3 ve 4. Kitabların girişi kadar tat vermedi ama kitabın ortalarına doğru 5. kitap hızını artırdı ve bu 3. ve 4. kitabların seviyesine gönlümde ulaştı
Hayati İnanç bu kitabında sabırla gelen nimetlerden, gerçek aşkın ne olduğundan, nefsin insanın en ağır yükü olduğundan, bakmakla görmek için içimizdeki aynaya bakmamız gibi çeşitli konulara yine dönemin şiirlerinden alıntılar yaparak sunmaya çalışmış. Herkese keyifli okumalar..