İnsan dünyanın vebası: "Yaşamın sonuna doğru yürüyoruz. İçimizde heves kalmamış. Yaşamaya. Sevgiye. Aşka. Belki, diyorum, belki Neşe'nin biraz hevesi vardır. Ama çok sürmez, onu da üzerler. İnsan dediğin birbirini yer, yer de doymaz. Duygularını yer, zamanını, yaşamını, heyecanını. Aşkını, inancını. Etini yer, kalbini söker. İnsan dünyanın vebası."
Sayfa 65
İnsan böyle böyle bağlanıyormuş demek ki. İnsan böyle böyle alışıyormuş başkasına. Konuşarak. Anlaşarak. Aynı şeye gülerek, aynı yöne bakarak.
Sayfa 104 - EverestKitabı okuyor
Ne olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın, acı çekeceğimi ya da savunmasız kalacağımı anladığım an kimseyi düşünmeyecekti. Yaşananlar yaşanmıştı; mutluluk denen bulut güneşte kaybolup giden bir sisti. Sise kanmayacaktım. Bir gün mecbur kalırsam çekip gidecektim.
Sayfa 86Kitabı okudu
Bir şeyi arayabilmek için, öncesinde aradıkları şeyin boşluğunu hissetmiş olmaları gerekiyor. O boşluğu fark etmeden kimse aramaya başlayamaz. Eksik olmadab ya da kaybetmeden bir şeyleri aramazsın.
Sayfa 98Kitabı okudu
İçki sofralarında, siz vatan kurtaranlar,
Boynunuzda yığınla, öksüz yetim hakkı var.
Yüzleriniz ekşidi, tuzunuz koktu artık.
Mide dayanmaz size, ey dünden kalma artık.
Elleri yakanızda kahraman anaların,
Ve sırtı sıvazlanıp, adanan yavruların,
O anayı, yavruyu almaz sizdeki beyin,
𝙎𝙞𝙯 𝙖𝙣𝙘𝙖𝙠 𝙣𝙪𝙩𝙪𝙠 𝙖𝙩ı𝙣, 𝙝𝙖𝙞𝙣 𝙖𝙧𝙩ı𝙜̆ı 𝙮𝙞𝙮𝙞𝙣!..
Sayfa 20
Küçük sevinçler, küçük hayatların içinde büyük mutluluklar doğuruyordu.
Seçimlerim oldu. Hayat bize seçim yaptırır. Çocuktum. Būyüdüm. Okudum. Öğrendim, yaşadım. Seçtim. Hayat, seçimlerimizin güzelliğiyle değil, bu seçimlerin acı sonuçlarıyla hatırlatıyor kendini. Sonuçlar bazen çok ağır olabiliyor.
Nalan Teyze de sormuştu: "Ne olacaksın büyüyünce?" "Ben," demiştim, "büyümeyeceğim, hep çocuk kalacağım ve mutlu olacağım!"
“Kitaplar da pahalıydı artık. Her şey pahalıydı. Memlekette hayat pahalıydı. Bir tek ölüm. Ölüm, köşe başında koluna girecek o talihsizi bekliyordu. Ölüm ucuzdu.”
“Aysel. Seni tanıdığım günü nasıl unutabilirim ki? İnsan, tanışmaların en güzelini aklından nasıl çıkarabilir?”
“Aysel nehirlerin çağıldayışı. Aysel bulutların en beyazı.”
“Dünyanın en büyük yokuşu insanın kendisi..."
Küçük sevinçler, küçük hayatların içinde büyük mutluluklar doğuruyordu.
Sayfa 68 - Everest Yayınları