"Her yıl Kazvin, Sebzevâr, Grunabad, Yezd, Kaşan ve diğer yerlerden Kerbelâ’yı ziyarete gelen binlerce insan, bölgelerinden mahalli eşyalan beraberinde getirip burada satıyorlar. O paranın birazıyla da Kerbelâ malı hediye alıp bölgelerine dönüyorlar. Bütün bu ithalat, ihracat, ekonomik mübadele yoluyla Kerbelâ ile diğer İran kentleri arasında dünyada eşi görülmemiş sürekli ve canlı bir ekonomik yapı oluşuyor!"
Sayfa 38 - ayışığı kitapları • 46Kitabı okudu
Biz paralı askerler olmakla birlikte bir ruhu ve sadakati olan kullardık. Ruh yitince oldu her şeyin de yitimi. Ruh, iyinin işaretini seçmekle başlayan haberdi. İyi, kötünün bittiği yerdi. Kötünün sınırıysa insanın insana, insanın hayvana, canlı olana hatta eşyaya zulmü demekti. Hepsi de Nizam-ı Alem sırrında gizliydi.Başlangıçta iyi uğrunda canı hiçe saymanın eşsiz doyumuydu duyduğumuz. "Kuru cihangirlik davası" değildi bize vasiyet edilen şey. Sonrasında, gayeyi yitirmişlerin tamamında olduğu gibi, sadece alışkanlık. Savaşıyor olmanın kendisini gayeye dönüştürenlerin taşkın heyecanı. Uğrunda vuracağımız ruh ve sadakat yol olduğunda sadece vurduk. Böyle kötü olduk. Bir kez vurmaya alıştırılmıştık. kulluk bilinci yerine vurmak alışkanlığı. Önümüze ne gelirse vurduk. Sipahileri vurduk sekbanları vurduk. Orduyu, devleti, milleti vurduk. İstanbul'u, Anadolu'yu, eyaletleri vurduk.
Sayfa 147Kitabı okudu
"Türleri soykırıma uğrattık. Yine de türümüze özgü çifte standart alışkanlığıyla, insan soykırımını kınamaya ve idam cezası aleyhine bağırıp çağırmaya cüret edebiliyoruz. Tür açısından bakılacak olursa bu, tür bencilliği bile sayılabilir. Bu bencilliktir, çünkü kendi türümüzün yaşam değerini tüm canlıların yaşam değerinden soyutlayarak onu hepsinin çok çok üstüne çıkarıyoruz. Bir yandan spor için başka canlı türlerini öldüren avcılara kupalar, ödüller verirken, bir yandan da kendi türünden olanları öldüren insanları idam cezasına çarptırıyoruz. "
Diyorum ki... sonun yaklaşmakta olduğunu fark etmek bizi şu ana daha canlı sarılmaya teşvik edebilir.
Sayfa 32Kitabı okudu
Beyaz Mantolu Adam
Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı. Parası yoktu. Dileniyordu.
Caminin önündeydi. Büyük bir camiydi bu.
Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filân hepsi tamamdı. Özellikle avlusu: dilenenler için en önemli yer. Bir kenarda duruyordu.
Hiçbir hüner göstermediği için ya da acındırıcı bir garipliği olmadığı için
Sayfa 13 - Sinan Yayınları 1973 - İletişim Yayınları Bütün Eserleri 4 İstanbul 1987 2.BaskıKitabı okuyacak
