Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
A.
A.
@cartasnoentregadas
Kahramanmaraş
95 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Nereden başlayacağımı çok düşündüm, sonra da beni etkileyen kısımlarını önce anlatayım dedim. Yazarın dili fazlasıyla sade ancak bu etkileyici yazmadığı anlamına gelmiyor. Aksine fazlasıyla etkileyici dili vardı, kelimeleri seçişi, kullandığı yerler iyiydi. O savaş döneminde yaşanan açlık, sefalet, komünizmin insanlara çektirdiği çileler, zalim olan Hitler ancak yaptığı yanlış politika yüzünden bir halkı ölüme sürükleyen Stalin... Savaş kısımları o kadar iyiydi ki ne desem az kalır. Zaten romanı beğenmemi sağlayan unsur da buydu.
Gelelim beni romandan soğutan noktalara. Ben Alexander karakterini sevemedim. Daşa olan ilişkisinin bu denli basite indirgenmesi bana anlamsız geldi. Evet Daşa bir hayalet gibi aralarındaydı ama Tatyana bu denli kırılmaz duvarlara sahip olmasaydı, Alexander'ın Daşa ile Tatyananın kardeş olması umurunda olmazdı. Adamdaki genişlik bambaşka bir boyuttu. Tatya'ya aşık olması umurumda bile olmadı. Harici olarak kitabın son sayfaları fazlasıyla duygusaldı. İlk defa Alexander beni bile etkileyen bir hareket yaptı. Tatya'nın o sondaki çırpınışları... Ne desem bilemiyorum. Ara ara sinir krizleri geçirsem de okunabilir bir eser olduğunu düşünüyorum.
William Shakespeare çok fazla okuduğum bir yazar değil, tiyatro metni okumayı da çok sevmem ancak bu sıralar eserlerini aldığım için okumak istedim. Hırçın kız, adı üstünde huy olarak asi bir kızın evlendikten sonra uysallaşmasını anlatıyor. Genel hatlarıyla kötü bir eser değil ama benim düşük puan verme nedenim teması. Ana fikri hoşuma gitmedi.
Emile Zola'dan bitirdiğim ilk kitap. Nana'yı yarım bırakmıştım ve bu kısa eseriyle başlamak istedim. Kitap beş hikayeden oluşuyor, her biri farklı olan kişilerin ölümünü anlatıyor.
Her karakterin ne kadar dünyaya bağlanıp maneviyattan uzak yaşadığı en çarpıcı şekilde anlatılmış. İnsanların ölüme bir iki günde alışması, hayatlarına devam etmesi garip geldi. Mükemmel bir eser mi, bana kalırsa değil. Ancak çerezlik okunabilir. İnsanı etkileyen en önemli kısmı, hayatlarında değerli gördükleri insanlar ölüyor ama o insanlar rutinlerinin aksaması derdinde. Çok acınası bir durum.
Çerezlik bir eser arıyorsanız, okuyabilirsiniz.
Okur Takip Önerileri
"Ağzından 'insan' sözcüğünü bir an düşürmeyen, tek kaygısını insan olduğunu iddia etmekten hiç bıkmayan bu Avrupa'nın, ruhunu zafere ulaştırmak için insanlığa ne acılar çektirdiğin artık biliyoruz."
Yukarıda yazdığım alıntı kitabın son sayfalarından ve okuduğum zaman aynı bu düşünceleri düşündüm. Fanon Cezayir'in kurtuluş zamanları, Cezayir'e psikiyatr olarak gittiği için oradaki kurtuluş mücadelesi nasıl olmalı neler yapmalı bundan bahsetmiş. Ancak bu eser bir sömürgenin insan üzerinde, millet üzerindeki etkisini net bir şekilde ifade ediyor. A milleti, B milleti fark etmez.
İnanılmaz bir eser olduğunu düşünüyorum. Bu kadar az okunmuş olmasını da kabul etmiyorum. Herkesin okuması gereken bir eser. Eserin son sayfalarında, Cezayir halkının sömürgeden ötürü maruz kaldığı hastalıklarla ilgili vakalar vardı. Tüyler ürpertici bir korkunçluğu vardı.
16 yaşında bir çocuğun sırf Avrupalı olduğu için bir çocuğu öldürmesi vardı. Ve çok savunmasında 'Fransızlar bizleri katletti ama ceza almadı' şeklinde bir açıklama yapıyor. Kelimesi kelimesine hatırlamıyorum ancak ana hat buydu.
Fransızların bu insanlara, çocuklara yaptıkları vahşetin geri dönüşü bu şekillerde oldu.
Medeniyet kavramını savunan Avrupa hiçbir zaman o dedikleri kavrama erişemediler. Eğer eriştikleri şeyi medeniyet ile ilişkilendiriyorlarsa, aynı düzlemde hayata bakmıyoruz demektir. Bir Avrupalı demek geçmişi kanla yıkanmış, zayıf görüneni ezmek demektir.
Bu kitaba ben iki yıl önce başlamış, ilk kırk sayfasını okumuş sonra da bırakmıştım. Sanırım o sıra da ruh halime pek uyan bir eser değildi ya da Dostoyevski'nin İnsancıklar kitabından hemen sonra okumaya çalıştığım için ağır geldi. Bilirsiniz ki Balzac betimleme konusunda üstaddır. Bir binayı betimlemesi bile bir sayfayı bulabilecek
