Sevgim arsız, çünkü açgözlü bir kalple sevdim ve acımı bir mutluluk ve keyif gibi andım; acımın kaynağı beni incittiği için ona karşı kin duymamak, karşı koyamamak!…
mezarda bile boş işlerle vakit kaybetmek istemeyen deneyimli, pişkin bir kapitalist gibi, birtakım spekülasyon hesaplarına girmeye tümüyle hazır görünüyordu.
Umutla tek tek her günü karşıladım, uğurladım, gömdüm ve ertesi günün beklentisiyle, artık bin değil dokuz yüz doksan dokuz gün kaldı, diye mutlu oldum.