Sensin artık ne varsa:
Aşktı, kavgaydı, uzak yerler özlemiydi
...
Kan-revan sevişelim
S. Hanım, n'olur, gelmesin
Tutarsızlık deme bir daha
Bizim sigaralarımız birbirini tutmuyor
adresim oldun benim,
biliyorsun bunu değil mi?
alınyazım oldun
(n'olur alalım)
korka korka çaldım kapını
(bir bebek alalım)
ne yapayım sevdim seni
Sayfa 316 - Yapı Kredi Yayınları, 75. baskı, İstanbul, Mayıs 2019
-m e r s i y e-
Cebînimizde tecellî edip Cemâl-ul-laah
Bir zamanlar, cemîl kıldı bizi;
Elimizden gül açtı bâdiyeler...
Kerem kerem, Yed-i Takdir, nîl kıldı bizi
Ve zemînin bütün susuzlarına
Sebîl kıldı bizi!
Sonra dünyâmız, oldu zîr ü zeber;
Sonra devran; alîl kıldı bizi!
Yüzümüz yok "neden, niçin" demeye...
(Azîz-i vakt idik., a’dâ zelîl kıldı bizi)
“İsminin anlamı kum olan Remle, M.S. 716 yılında Emevi halifelerinden Abdülmelik‘in oğlu Süleyman tarafından kurulmuş ve bazı dönemlerde Kudüs’ten dahi daha büyük şehir haline dönüşmüştür.”
Sayfa 72 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
anıtkabire defnedilen naaşların çıkarılıp farklı yere defnedilmesine dair..
Anıtkabir'de yapılan çok daha fiziki bir çıkarma işlemi de buraya defnedilmiş diğer naaşların naklidir. Bunlar 27 Mayıs 1960 askeri darbesinin beş şehidinin, 21 Mayıs 1963'teki başarısız darbe girişiminin altı şehidinin ve Türkiye Cumhuriyeti'nin dördüncü Cumhurbaşkanı Cemal Gürsel'in (1960-66) naaşlarıdır. 1960 ile 1988 yılları arasında bu 12 kişinin mezarı, aslanlı yoldan gelirken tören meydanının karşı yakasında kalan büyük bayrak direğinin arkasında bulunuyordu. Onat ile Arda şeref holünün altında başka naaşların konulabilmesi için özel olarak mahzen odaları tasarlamışsa da bilinmeyen sebeplerle bunlar hiçbir zaman kullanılmamıştır. 1985'te Atatürk Orman Çiftliği arazisinde yer alan Karadeniz Havuzu'nun yan tarafında İslami tarzda bir devlet mezarlığı yaptırılmasının ardından bu 12 naaşın tamamı Anıtkabir' den buraya nakledildi.
Sayfa 149Kitabı okudu
İthafların en güzeli....
İnsanoğlunun
(Bütün kemal vasıflarını şahsında toplayan) “Ekmel"ine,
(Her türlü cemâl ve hayranlık uyandıran güzelliğin sahibi)
“Ecmel”ine,
(Beden ve rûhuyla mutlak güzelliğin zirvesini teşkil eden)
“Ahsen”ine…
Kâinâtın Merhamet Merkezine,
En Sevgili’ye,
Sırr-ı Muhammed’e,
Habîb-i Mustafa’ya,
