O Adam Gelmez ( SERDAR TUNCER)
Biz de durmazdık durduğumuz yerde tabii. Artık hepimiz her şeyi biliyoruz nasıl olsa herkesten çok. Necip Fazıl’ı bir belediye konferansına gitti diye aforoz ederdik ergen sivilceli tivitlerimizle mesela. Âkif’i “Sen şehit oğlusun incitme yazıktır atanı” dediği için cinsiyet ayrımcılığıyla suçlar şiirlerini çıkarırdık MEB kitaplarından, Cemil Meriç’in bir yazısından eleştiri kokusu alır, “bu zamanda yazılacak şey mi bu” diye linç ederdik bir kalemde. Fethi Abi burs vereceği öğrencilere “şeyhinin dediğini mi yaparsın bizim dediğimizi mi” diye sormuyor ama “sen hiç âşık oldun mu” diye soruyor deyip TT listesinin başına taşırdık Türk Petrol Vakfı’nı. Erdem Abi, Başçarşı’da merhabalaştı Davutoğlu’yla diye okumazdık bir daha şiirlerini, Rasim Abi, Gül Yetiştiren Adam derken kimi kast ediyor diye sorar çiziverirdik üstünü, Akif Abi’yi sendika kurmaya çalışıyor diyerek sosyalist olmakla itham ederdi sunucu müsveddesinin birisi vererek mehteri. Cahit Abi “Sana zorsa bırak yanayım” dediği için ilahiyat talebeleri tarafından sosyal medyada linç edilirdi, Nurettin Hoca İstanbul Sözleşmesi bağlamında bir tivit atıp KADEM’e dokunurdu hafiften; troll ilan eder, çakalların önüne atardık hocayı. Dücane, karşı mahalleye taşınırdı mesela ve muteber olmazdı fikirleri vaktiyle bir selamına bir kurban kesecek kadar hocayı seven müstafi talipler nezdinde bile..
Anlam Arayışı
Selamun aleyküm. Bir şey deneyeceğim. Bu aslında bir inceleme ama buradakileri incelemelerin aksine ilginç, daldan dala atlamalı, bol alıntılı, güldürmeden düşündüren uzun bir inceleme. Aynı şeyleri farklı cümlelerle aktaran kitaplardan alıntılar yapıp karma olarak sunacağım bir inceleme. Yazı boyunca yaratıcının varlığına dair bir ispat
Cemil Meriç ve Aşık Veysele Armağan
Biri okumaktan kör olmuş.
Diğeri ise kapalı gözlerinin ardında kendine küçük bir dünya kurmuş...
Aşık türküleriyle anlaşılmayı beklemiş
Cemil abi ise ebediyet cehennemin ta kendisi demiş...
Kitaplarda kovalamış hakikati Cemi abi
Aşık sazda bulmuş kendi dünyasının hakikatini
Gülhanede buluşturmuş bunları budalanın biri...
Gelde kıskanma bu iki körün muhabbetini...
İtfaiye meydanı, diğer adı Hergele meydanı; son adı; bit pazarı.
Her hafta sonu şöyle bir gezinirim cebimde 50 lirayla; ne aramadığımı bilirim. Avarelik keyfiyeti, 1 bardak çay içeceğim kahve belli.
Cemil Meriç kitapları önümde; Umrandan Uygarlığa, Jurnal, Sosyoloji notları, Mağaradakiler. Mustafa Yılmaz adlı bir kişinin adı yazıyor 97'de almış, okumuş, saolsun, şimdi düşmüş tezgaha. 4 kitap 20 TL. Ben aldığıma sevinirken, bir an bunu gören satıcı, sanırım pahalı bulduğumu düşündü, "Abi, şu kitabı da hediye edeyim" dedi. Eve dönerken, sevincimi görseydiniz.. Bu sayfalarda Ivan Aleksandroviç Gonçarov'un "Oblomov" okuması gerçekleşmişti, kıskanmıştım okuyanları.. Hediye kitap buydu. Eve doğru araba sürmek bu kadar keyifliydi geçen pazar. Camları açtım, Yasmin Levy'nin "Una Noche Mas" ' kulaklarımı yırtıyordu.
Bir görevimiz varsa bu dünyada, bence, bir şeyi bir başkasına sevdirmeyi başarmaktır. Başka bir şeye ihtiyaç yoktur. Cemil Meriç bana bunu öğretmiştir ve bu ilke ile yaşamımın kolaylaştığını görürüm.