Kitapların bu kadar pahalı olması gerçek mi?
Bir yıldır üniversite sınavına hazırlanıyordum ve uzun süredir arkadaşlarımın kitaplarıyla geçiniyordum. Yeterince test kitabı aldığım için daha fazla kitap almayayım şimdilik idare edeyim diye düşünüyordum. Bugün öyle bir kitaplara bakayım dedim ve gördüğüm fiyatlara inanamadim. Klasikler bile ne kadar pahalanmış öyle. Bu milletin bu kadar az kitap okumasına şaşmamalı!
Tamam anlıyorum genel olarak her şey pahalı ama kitapların bu kadar pahalı olması canımı acıttı ve nereye dert yanayım diye düşünürken buraya geldim. Umarım haftaya kadar bu fiyatlar düşer çünkü benim kitap almam lazimmm :'(
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi,
ne kapanan kapılar,
ne yıldız kayması gecede,
ne ceplerde tren tarifesi,
ne de turna katarı gökte.
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.
En kıymetli hazinemiz daha önce kaybetmekten korktuğumuz umutlarımız olur bir anda.
Okur Takip Önerileri
Artık tek umursadığımız artı para, şekil
Çünkü kendimize tapıyoruz
Tanrılara değil
İnsanlar en çok anılarını yitiriyorlar ama en az aramaya geldikleri şeylerden biri de o..
Kayıp Şeyler Dükkanı
Sabahlar düşlerimiz kadar kısa
Akşamlar ömrümüzün garipsi yükü
Havada gurbet sürgünü türküler.
Herkes kendi yalnızlığında yitik
Erir bir suskunluğun tüneklerinde
Hangi el aralar hangi yüz girer
içimiz sevgilere kapalı nicedir
Dışımız eğreti yalan giysiler.
"Bir ülkede edebiyat ve sanattan çok siyaset konuşuluyorsa, o ülke üçüncü sınıf bir ülkedir."
Nietzsche
O kadar yandı ki canım
Sonunda karşıdan baktım
Ne göreyim
kendime yıldızlardan daha uzaktım
Her yer aptallarla dolu
Delirmiyorsan tebrikler
Şarkı söylüyorsan bu yüzden
Bırak ayak basılmamış yerler görsün gözün
Dehlizlerine kadar inelim özümüzün
Alaşağı edelim yeryüzünü, dökülsün milletin ceplerinden yüzsüzlüğü
Yağsın yalanları hüzün hüzün...
Öyle bir günde bulalım özgürlüğümüzü
Sırlarını vermişsin hep aynalara
Güzelmişsin, çirkinmişsin taç takmıyolar
“…Birisiyle konuşsam, bir şey yapsam, türlü konularda söze karışsam gönlüm başka yerde oluyordu, aklım başka yerde, ve ayıplıyordum kendimi. Dağılan, çözülen bir kitleydim ben. Sanki ben hep böyleydim, böyle de kalacağım: acayip, biçimsiz bir karışım…”