Ceren
Ceren
@cgacemir
1430 reader point
Joined on February 2019
Okuma Hedefleri
459 syf.
10/10 puan verdi
İsrâiloğulları’na şöyle yazmıştık: "Bir cana kıymaya veya yeryüzünde fesat çıkarmaya karşılık olması dışında, kim bir kimseyi öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur. Kim de bir can kurtarırsa bütün insanların hayatını kurtarmış gibi olur." Şüphesiz peygamberlerimiz onlara apaçık deliller getirdiler. Ama bundan sonra da onların çoğu
222 syf.
·
Not rated
Kitap daha başındayken geleceğin satırlarına ışık tutuyor. Hazırlan zor bir süreç seni bekliyor, diyor adeta. Bunu ise Yusuf’un hayatını anlatan ilk satırlardan derinlemesine bir psikolojinin içine sürükleneceğimizi anlayabiliyoruz.
Bir çocuğun hayata karşı yerli yersiz olgunluğu, psikolojisi ve bunun neticesinde sabrını, sessiziliğini, naifliğini görüyoruz. Hepsi o kadar gerçekçi ki, içselleştirmemek elde değil. Haliyle de kimi zaman Muazzez’e, kimi zaman Yusuf’a (kimi zaman az kalır -bana göre-elbette çoğu zaman) ama en çok da Şahinde’ye kızarken buluyorsunuz kendinizi. Kızını meclis’i işretlere sürekleyen bir annenin yaptığını ne kadar doğru, ne kadar haklı bulabilir insan havsalası.
Karakterlerin üzerinden yoğunlaşarak dünyada değişmemiş ve doyuma ulaşamayacak konuların haklılığı ise tartışılamaz. Bir toplumda devlet güçlerinin yapmış olduğu yolsuzluğu, haksızlığı, bireysel güç ve çıkarların yanı sıra ekonomik güçlerle nasıl doyuma ulaşamayacağının örneğini sunmuş bizlere Sabahattin Ali. Ayrıca böyle bir dünya için ölüm gerçeği, bazen bir direnişin bazen ise bir kurtuluşun simgesi olmuştur. Belki de bu yüzdendir kitabın bir ölümle başlayıp bir ölümle son bulması. O halde bizler de matemlerimizi ya da matem gibi gördüğümüz şeyleri tek başımıza yüklenerek hayata doğru yürüyelim. Düşünen, sorgulayan, baskı altında kalmayan, ezilmeyen bir yaşantı için, Kuyucaklı Yusuf gibi.
168 syf.
10/10 puan verdi
Kitap insanın sadece hayatında değil düşünce yapısında da Müslümanca düşünme üzerine imkan ve yöntemleri ele alıyor. Hayatın gerektirdiği her alanda aslında problem gibi görülen şeylerin, kafa yapısından kaynaklandığına vurgu yapıyor. Kişinin kendi sorumluluğunun bilincinde olmasını, küfre ve zulme alet olmamasını, rızık endişesiyle olmayacak şeylere meyledilmemesini, kendi kişiliğimize saygı duymamızı zedeleyecek olumsuz fikirlerden uzaklaşmayı,
“hiçbir putum yok” derken bile neleri putlaştırdığımızı ve bunun yanı sıra dünyanın bizi yaşatmaya zorladığı hayatı tıpkı Don Kişot gibi pek de kaale almamak gerektiğini hatırlatıyor. İster istemez sorguluyorsunuz kendinizi: Çağın gözüyle mi bakıyorum İslam’a, yoksa İslam’ın gözüyle mi bakıyorum çağa? Yazarı tanıyanlar bilir onun kalemindeki bu çizgisini. Gül Yetiştiren Adam romanıyla tanıdığım Rasim Özdenören’in sağlam bir dil ve bilgi birikimine sahip olduğu yadsınamaz bir gerçek.
Bakış açınızı değiştirebilecek, zihninizi yoracak ve ufkunuzu aydınlatacak, aynı zamanda manevi olarak sarsacak bir eser okumak isteyenlere tereddütsüz tavsiyedir.
Reader Follow Recommendations
168 syf.
9/10 puan verdi
İnsanlık tarihinin en başından beri, insan insana karşı ve yine insan doğaya karşı olmuştur. Değişmeyen tek şey insanın bitmek tükenmek bilmeyen ihtiraslarıdır. Ve bu uğurda vicdanını hiçe sayıp, zorbalığa bürünen insanın kötülüğe nasıl kapı araladığıdır.. Oysa ki çocuklar öyle mi? Dobradır, düzdür onlar. Kötülükle yoğrulmamıştır içleri. Kabul etmediği ne varsa reddedebilir. Bu yüzdendir ki umuttur bir çocuğun kalbi, ruhu. Varoldukça çocuklar kopmadıkça doğadan, umut olacaktır geleceğe. Diyebilirim ki, bir çocuk vicdanına bırakılsa bazı şeyler ah! Belki daha kolay olur yaşamak. Doğayla iç içe olan yapayalnız dünyasında; saf, tertemiz, kendi bildiği inandığı değerleri uğruna, doğrularını yıkmaya çalışan ellere karşı direnişi gibi. Zulme karşı adaleti hüküm kılma isteğini taşıyan tertemiz vicdanıyla dimdik duran o isimsiz çocuk gibi.. Cengiz Aytmatov’un sekiz yaşındaki bir çocuğun gözünden masalsı anlatımı ve bende bıraktığı etkileri. Kitabı açtığınız anda, büyüsüne kapılmamak mümkün değil. Satırlar akıp gidiyor, meraklandırıyor ve sarsıyor. Tavsiyedir, okuyun/okutun.
218 syf.
7/10 puan verdi
Dostoyevski’nin öykülerden oluşan 1848’de sürgünden önce yazdığı bu kitabında ruhsal çözümlemeler oldukça dikkat çekici. Yalnızlığın, mutsuzluğun(yalnızlığında kaybolmuş bir insanın bir nebze mutluluğu), sevginin, aşkın, bağlılık ve sadakatin tarifi hayalperest bir kahramanın dilinden anlatılıyor. Damakta tat bırakan, akıp giden satırlar bitsin istemiyor okuyucu. Hele ki kitaba ismini veren ilk öykü tek kelimeyle harika. Diğer hikayeleri okudukça bundan daha iyi bir öykü olabilir miydi, başka türlüsü yazılabilir miydi diye soruyorsunuz kendinize. Evet olabilirdi belki ama öykü sonlarında ahlâki erdemlerin ön plana çıkması, verilen sosyal mesajların yerli yerinde ve günümüz insanının kendi değerlerini, vicdanını sorgulamaya yöneltmesi açısından sevilesi bir kitap.
