Yanıp yıkılmış ev yolun öbür yakasında, bahçe kapısına karşı, kapkara duruyor. Evi çepeçevre bir tel örgü koruyor. Trl örgünün yukan bitiminde gümüş sü bir dikenli tel ışıldıyor. Sokak fenerinin titreyen, dalgalanan ışığı, dinginleşen sesler gibi inceden ve uzaklaşan mor çizgiler çiziyor. Evin önünde, sağda, bir ağaç göğe doğru uzanmış. Ağacın çıplak kollan bulutlara sanlmak istiyor sanki. Ağacın öyle hiç hareketsiz durması, bir garip. Yalnız, zaman zaman gelip geçen bir lokomotifin süt beyazı dumanlan, ağacı sanp sarmalıyor. Ağzına kadar yüklü marşandiz tren
Sayfa 20 - Adam yayınları 1987Kitabı okuyor
Gazali derin bir denizdir...
"İlmi ile amel etmeyen âlim, başkalarını giydirdiği halde kendi çıplak gezen iğne gibidir. "
İmam Gazali
Yalnızlık belki de gece yarısı
Işık sızan bir penceredir ama,
Kimi zaman da bozkırda
Çıplak dağlarda,
Yerde yatan bir taştır
Yorgun ağırlığıyla.
Yalnızlık kale kapısında,
Fındık kabuğunda,
Atılmış bir ayakkabıda çöpler arasında,
Kozasında ipekböceğinin,
Gergin bir örümcek ağında,
Ama daha çok oteldedir
Küçük bir taşra kasabasında.
... insan düşüncesinin biçim değiştirirken ifade tarzını da değiştireceğinin, bundan sonraki kuşakların genel düşüncesinin aynı maddi koşullarda ve aynı biçimde şekillenmeyeceğinin, oldukça sağlam ve kalıcı olan taştan kitabın yerini daha sağlam ve daha kalıcı kâğıt kitaba bırakacağının önsezisiydi.
Gerçekten de insanlığın varoluşundan XV.
Sayfa 187 - 188, 12. Basım, Haziran 2019
Nihayet kitaplar yazıldı. Gelenekler yaprakların altında görünmeyen ağaç gövdeleri gibi altında kayboldukları sembolleri doğurmuşlardı.İnsanların inançla bağlandıkları tüm bu semboller giderek büyüyor, çoğalıyor, karmaşıklaşıyor, kendilerini kapsayamayan ve basit, çıplak, yere uzanmış görünümleriyle ilkel geleneği yansıtan ilk yapıların dışına
Sayfa 188 - 189, 12. Basım, Haziran 2019
İlmiyle amel etmeyen.
Fakat bildiği halde bildiği ile amel etmeyen kimse, baş kasına fayda verip ve kendisi ilimden boş olan bir deftere benzer. Yahut bir bileği taşına benzer ki, başkasını keskin yapar, kendisi kesmez. Yahut bir iğneye benzer ki, başkasına elbise diker ve kendisi çıplak kalır. Yahut başkasına ışık verdiği halde kendisi yanan fitile benzer. Bu hususta şair şöyle demiştir:
"O, ancak bir lâmba fitilidir.
Kendisi yanarken başkasına ışık saçar
