...
Xwekuştinên negihîştine arezû yên xwe yê fîzîkî diğerin. Di hindirê me de, di dervê me de...
Mirov dimrin bi ew anjî wî şeqlê, bi fîzîkî nebe jî gelemperî di nav xwe de giyanên ji bo jiyan kêrnehatî dihewînin. Ku mirov li bendê be ku mirin bixwe biqewime ev çiqas bi rumet e?
Azadî, tiştên ku em dixwazin bînin cîh zêdetir hilbêjartina xwastekên me ye, bîryarên pêvajoya jiyana me diguherîne dayîne.
Lê belê em ne bîryara bûyîna xwe ne jî bîryara mirina xwe didin, mijara dayikbûyîn ji pêşketiya rêmanên wek xwebûn û zêhn wêdetir e.
Destpêk(xwe) têkilîpêkirin napejêrîne heke me bikariba têkilîpêkirinê destpêka xwe bikira , me nikaribû jê re bêjin destpêk.
Demeke ku em nikarin tevlî dema destpêk û dawîya wî bibin yê çawa têrker bibe.
Xwekujîn bi gavê zexm ve tê, ramana ku hê negihîştî heke bibe sedema xwekujîn ev hêsanîtiya xwedî wî ramanê ye.