“Onu aklımdan çıkaramıyordum. Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.”
Sayfa 169Kitabı okudu
183 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Lokman Hekimin Sev Dediği
Bu yürek
Seni seveceğini biliyordu herhalde
Bu kafa seni kuracağını seziyordu hanidir
Bire bin veren buğday
Elmadaki mayhoşluk
Hukuki beşer
Çınçınlı hamam
Çizmeli kedi
O zamana dek son derece evcil, münzevi gibi bir hayatım olmuştu; bu yüzden yeni yüzlere karşı üstesinden gelinmez bir tiksinti duyuyordum.
Sayfa 45Kitabı okudu
Sahi kaç veda kaldırabilir insan, diye düşündü. Tahmin ettiğinden çok daha fazlasını belki. Belki de tek birini bile değil. İnsan kalsa da gitse de asıl olan vedalardı.
İnsan, deyim yerindeyse kesintisiz bir karanlığın içinde el yordamıyla yolunu bulmaya çalışır ve ancak çok şanslıysa bazen bir ışık noktasının parıltısını görür. Ve yine insan, ancak yeteri kadar cesur ya da sebatlı yahut aptal ise veya en iyisi hepsine birlikte sahipse bizzat kendisi ardında bir işaret bırakır!
“Aşk kimsenin söndürmek istemeyeceği ve söndüremeyeceği, kontrol edilmesi güç bir yangındır,” dedi ve kül taneciklerin ağır ağır çakılların üzerine dökülüşünü izledi.
Sayfa 112Kitabı okudu
“Bu kadar uzun bir cümlenin nasıl olur da bu kadar kısa bir anlamı olur?”
“Cümleler genelde böyledir. Çok konuşanın genellikle söyleyecek az şeyi olur,” diye karşılık verdi Freud, suratını biraz ekşiterek.
Sayfa 63Kitabı okudu
“Kötülük,” dedi Simyacı, “insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.”
Sayfa 135Kitabı okudu
Sibirya! Geniş ve ıssız bir ırmağın kıyısında, Rusya’nın il merkezlerinden bir kent. Kentte bir kale, kalede bir zindan var. Rodion Raskolnikov, ikinci dereceden kürek mahkûmu olarak dokuz aydır bu zindanda. Cinayetinin üzerinden bir buçuk yıla yakın bir zaman geçti.
Kimi insanlar üzerinde yansız bir yargıda bulunabilmek için, her şeyden önce önyargılarımızdan ve bizi çevreleyen insanlara ve nesnelere karşı edindiğimiz gündelik alışkanlıklarımızdan kurtulmamız gerek.
Sayfa 592Kitabı okudu
Belki de onun bu davranışında en büyük etken, günlük yaşayışımızda her birimiz için zorunlu sayılabilecek birtakım toplumsal törenlerde, pek çok yoksulu ellerindeki son meteliğe varıncaya kadar bütün biriktirdiklerini sırf “başkalarından daha kötü durumda olmadıklarını” kanıtlamak; “başkalarınca ayıplanmamak” için harcamaya zorlayan yoksulluk gururuydu.
Sayfa 472Kitabı okudu
Her şey insanın içinde yaşadığı ortama, koşullara bağlıdır: Her şeyi belirleyen ortamdır, insansa bir hiçtir.
Sayfa 460Kitabı okudu
Düşümü gerçekleştirmekten korkuyorum, çünkü o zaman yaşamak için bir sebebim olmayacak.
Sayfa 70Kitabı okudu
Diyelim ki… evet, belki namuslu bir insansın, ama namuslu bir insanım diye övünülür mü hiç? Herkes namuslu olmak zorunda değil midir?
Sayfa 261Kitabı okudu
Bu, çevresindeki her şeye, karşılaştığı herkese karşı duyduğu sonsuz bir tiksinmeydi; kinle dolu, bitmez tükenmez, neredeyse fiziksel bir tiksinme… Yolda rastladığı herkes tiksinti veriyordu ona; herkesin yüzü, yürüyüşü, hareketleri tiksinç geliyordu. Birisi kendisiyle konuşmaya kalksa, herhalde doğruca yüzüne tükürür ya da belki de ısırırdı…
Sayfa 134Kitabı okudu
"Bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor"
Sayfa 26Kitabı okudu
Çünkü, efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır.
Ne var ki, hiç kimse kendisinin kendi hayatını nasıl yaşaması gerektiğini kesinlikle bilmez.
Sayfa 31Kitabı okudu
Biz burada gerektiği zaman tüm ahlaki duygularımızı bastırır, özgürlüğümüzü, huzurumuzu, hatta vicdanımızı, her şeyimizi, her şeyimizi bitpazarında satışa çıkarırız! Yeter ki, sevdiğimiz varlık mutlu olsun.
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba!..
Sayfa 32Kitabı okudu