yaşamak yeğdir!… Yeterince yürekliydik, ne kendimizi ne de başkalarını esirgedik: ama, uzun süre,yürekliliğimizi nereye yönelteceğimizi bilemedik.
Karamsarlaştık, durgunlaştık; bize yazgıcı
dediler. Bizim yazgımız doluluktu, gerilimdi, güçlerin
birikimiydi. Şimşeğe, eyleme açtık,
zayıfların mutluluğundan, «boyuneğiş»ten uzaktık…
Göğümüzde sağanak vardı; doğa, bizim
doğamız, bulutlanıyor, kararıyordu çünkü hiç yolumuz
yoktu. Mutluluğumuzun formülü : Bir
Evet, bir Hayır, düz bir çizgi, bir hedef …
Simplicio – Kim demiş başka çizgi çizilemez diye? Ben A noktasına dik bir çizgiyi, diğer 3 çizgiye dikey biçimde alttan çizemez miyim?
Salviati – Tek bir noktaya üç dikey çizgiden başka çizgiyi, yine kendi aralarında dikaçı oluşturacak biçimde çekemezsiniz.
Sagredo – Bence düz çizgi, eğriler değil. Çünkü doğru en kısa yoldur.
"Biz ölümlüler yaşamla ölümü ayıran bir çizgi üzerinde yaşamaktayız."
«Artık hayatımda bir önce bir de sonra vardı. Bir Ekvator, hayali bir çizgi. Belki dibe düştükten sonra bir güç, direnç buldum. Her şeyle kurduğumuz ilişki, özellikle de aşkta, dibe vurduktan sonra değişiyor.»
Sayfa 89
Ve yine de yaşamayı sevmek... Sevmek insanları, doğayı. Ve Tanrı'ya inanmaya zorlamak kendini. Yanlışlıklara bir çizgi... Doğruları bulmak için yaşamak kararı. Kendine alışmak ve sevmek kendini... Bunlar ölüm korkusundan başka nedir ki? Ölmek niye böylesine korkunç benim için? Yaşamak güçleştikçe, yaşamaktan uzaklaştıkça mı değerli yaşamak? Ve ölüm bunca korkunç ve boş... Görürken, bilirken yaşamayı... Elini uzatsan işte karşında. Ama ona uzak... Ama ona susamış... Ve yaşamak yaşayamadan...
Sayfa 77Kitabı okuyor
El ve Yüzdeki Çizgilerde Hastalıkların Sessiz İşaretleriHalid Emre Aslan · Foliant Yayınevi · 202313 okunma
Perde insanlarla insanlar, varlıklarla varlıklar arasında çizgi çizmek için asılır.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Fahri Abla
FAHRİYE ABLA
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Tabi uyku önemli
Yaptığı gezintilerden birinde bulduğu ve ondan ne umduğunu hem bilerek hem de bilmeyerek yerden aldığı bir teneke kutu kapağı vardı. Kapağın kenarları pürtüklü ve keskindi. Deborah metal parçasını alıp kolunun üst kısmına sürttü ve kanın altı ya da yedi çizgi halinde, kapakla birlikte dirseğine doğru inişini seyretti. Hiç acı duymamıştı, etinin direnmesinin verdiği tatsız bir duygu vardı yalnızca. Teneke parçası dikkat ve özenle, ilk çizikleri izleyerek yeniden yukarıdan aşağıya indi. Deborah kapağı, kolunun iç kısmı kanlı bir et yığınına dönüşünceye değin, her seferinde daha derine batırmaya çalışarak on ya da on bir kez koluna sürttü. Sonra uykuya daldı.
Sayfa 56Kitabı okuyor
Yine akşam, yine gurbet, yine başımda efkâr
Ve yine içimde şarkılı sesin
Gözlerimde çizgi çizgi duraklar,
Duraklarda hayâl meyâl sen misin?
Yavuz Bülent Bakiler, Lâleli Aksaray
