Yüreğinde büyük bir kırgınlık hissetti; pencere camındaki bir çatlak, doğramadaki bir çizik, kırılmış bir çay bardağı ya da bükülmüş bir kaşık gibi, başa çıkabileceğinden daha büyüktü.
Sayfa 258Kitabı okuyor
Cizik
Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi.
Eğer yara izlerimiz birer hikaye anlatıyorsa, benim hiç yara izim yoktu. Ne bir yumru ne bir çatlak ne de bir çizik. Bana verdiğim zararı hatırlatacak tek bir leke bile yoktu. Tenim yalancıydı. Pürüzsüzdü. Dokunulmamış, boş bir kanvastı. Bir gün günahlarım beni yakacaktı ve ben izleriyle ölecektim.
Selfilerin Kanlı Arka Yüzleri
İnsanların kendi vücutlarına açtıkları derin kesiklerin resimleri sosyal medyada dolaşıyor. Bunlar acının yeni resimleridir. Herkesin katlanılmazlık derecesinde kendisiyle yüklü olduğu, narsisizmin hükmü altındaki bir topluma işaret eder bunlar. Çizik atma, bu ego yükünü atma, kendinden, yıkıcı iç gerilimlerden kurtulma yönünde nafile bir çabadır. Bu yeni acı-resimleri selfilerin kanlı arka yüzleridir.
Günaydın
Duygularımın ötesinde bugün sensizliğim
Parmaklıkların arkasında hep sana tutsak bu yüreğim
Kimi zaman tüm güzellikleri gören gözlerim senin
Oysa ki kalbimdeki yara çok derin
Ne zaman seni düşünsem sevesim geliyor
Unutuyorum geçmişi
Dalıyorum düşlere
Seninle
Sevesim geliyor içten içe
Bir çizik daha çekiyorum dertlere
En güzel hediye dudaklarından
Dudaklarııma gelmeli
Kalplerle Sevmeli
Gözlerle sevişmeli
İşte gecenin finali
Gözlerimin içindeyken
Ateşli öpüşmeli.
Emanet mi ihanet mi?
Çıktığı gün 
İlber Ortaylı'dan imzalı bir şekilde aldığım, 100. yıla özel çıkan "
Cumhuriyet'in Doğuşu" adlı kitabı uzun süre önce bir öğretmenimin ricası üzerine okuması için vermiştim. Verir iken çok tedirgindim, keşke tedirginliğime yenik düşüp vermeseydim diyorum. "Kitap, paylaştıkca güzeldir" dedim, "Ne de olsa öğretmenimdir büyüğümdür, bir şey olmaz" dedim. Sayfasını çevirirken içim giden gıcır gıcır kitabı az önce 1 yerinde yırtık, 13 tahrip izi, kapağında mavi bir tükenmezle çizik, kaymış bir şiraze ile aylar sonra teslim aldım.
Söylenecek söz var mı? Bu izleri düşünürken bedenen ve zihnen yoruluyorum zaten, konuşur isem komaya girerim muhtemelen. Her şeye rağmen arkadaşımın verdiği çiçek halen kitabın arasında duruyordu, galiba sevineceğim tek nokta.
Güven bir ayna gibidir, bir kez çatladı mı hep çizik gösterir. O yüzden en çok yapmamız gereken şey sevdiklerimizin kalbini ve güvenini kırmamaktır. Hayatta bazı şeylerin telafisi hep yarımdır..
İstediğim karşılığı her zaman alamıyorum belki. Üstelik hayat çoğu zaman adil de değil, biliyorum. Bir şeylerin sonunu görmek de kolay değil hiçbir zaman. Ama ne olursa olsun, sırf yara ve çizik almaktan kaçınmak için kendimiz olmaktan ve istediğimiz şeyler için çabalamaktan vazgeçecek kadar korkak birisi olmamamız gerektiğini de biliyorum.
Sayfa 24 - DönüşümKitabı okudu
" Kırık senin gözlük camindaysa her şeyi kırık görürsün. Dağa baksan dağı yarık görürsün. Göğe baksan göğü çatlak görürsün. Yere baksan yeri çizik görürsün. Cama baksan camı kırık görürsün. Halbuki kusur ne yerdedir ne göktedir ne dagdadir ne camdadir. Kırık senin gözündeyde, gözlugundeyse her şeyi kırık görürsün. Sen o gözlüğünü değiştirene kadar hakikati kırık görürsün.
Kırık bir insanın gönlündeyse, aklındaysa, o aklındakini gönlündekini değiştirene kadar her şeyi eğri görür insan. "YP
çizik
Geleceğim, bekle dedi, gitti...
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu...
Ama kimse ölmedi.
Özdemir asaf
“Çizik
Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi.”
Özdemir Asaf