“Terk edilme, intihar, savaş veya bir çocuğun, ebeveynin ya da kardeşin genç yaşta ölümü gibi tür ve yoğunluk bakımından çeşitlilik gösteren üzüntü verici olaylar, şok dalgaları haliyle sıkıntıyı bir nesilden diğerine aktarabilir.”
Sayfa 25
Engelli bir çocuğun ölümünün insanı daha az üzdüğünü düşünmemek gerek. Böyle bir çocuğun ölümü, normal bir çocuğun ölümü kadar üzücüdür. Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir. Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor
çatlayan tomurcuğun
doğan çocuğun çığlığını duymadan
gül benizli sevgilinin
titreyen göğüslerini öpmeden doyasıya
korka korka
yana yana
her gün biraz daha derinden
her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü
aç ve arkasız
köpekleşerek
yaşamak dersen
bu yürek
çat diye çatlasın ulan!
Engelli bir çocuğun ölümünün insanı daha az üzdüğünü düşünmemek gerek. Böyle bir çocuğun ölümü, normal bir çocuğun ölümü kadar üzücüdür.
Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir.
Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor.
Sayfa 62 - Yapı Kredi Yayınları, 2022, VI.Basım
Çocuğunu kaybeden anne babaların bir başka önemli sorunu üzerinde düşünmeye başladık: yaşamdaki anlamın kaybı. Anne veya babayı ya da çok eski bir arkadaşı kaybetmek çoğu kez geçmişi kaybetmektir: ölen kişi çok
eski dönemlerin değerli olaylarının yaşayan tek tanığı olabilir.
Ama bir çocuğu kaybetmek geleceği kaybetmektir: kaybedilen,
kişinin yaşam projesinin ta kendisidir - ne için yaşadığı, gelecekte kendini nasıl tasarladığı, ölümü aşmayı nasıl umut edebileceğidir (insanın çocuğu aslında onun ölümsüzlük projesidir). Bu durumda, mesleki dilde, anne babanın kaybı "obje kaybı" ("obje" insanın iç dünyasının oluşumunda etkili bir rol oynamış olan kişidir) iken çocuğun kaybı "proje kaybı"dır (yaşamın yalnızca nedenini değil nasılını da ortaya koyan belli başlı, düzenleyici yaşam
prensibinin kaybı). Bu durumda çocuk kaybının katlanılması en
güç kayıp olmasına, birçok anne babanın beş yıl sonra hâlâ yas
tutuyor olmasına, bazılarının hiçbir zaman kendilerine gelememesine şaşmamak gerekir.
Utanç Duvarını Aşmak
Gazze'de bir çocuğun bisiklet pedalı çevirmeyi öğrenmesinden önce nasıl hayatta kalabileceğini öğrenmesinin "olağan" olduğunu belirten Ersoy, Gazze'de çocuk olmanın bugün değilse bile yarın ölümü her an beklemek olduğunu ifade ediyor. Peki, bir çocuk ölümle her an yüzleşebileceği gerçeğiyle nasıl yaşayabilir, yaşayabilir mi?
Sayfa 16 - Yunus Emre TozalKitabı okudu
