Kardeşlerin farklı olma nedeni...
Çocukların farklı ihtiyaçları, farklı "deri kalınlıkları, acıyı algılamada farklı kapasiteleri" vardır. Deyim yerindeyse, en az "alıcıları" olan çocuk, istismarı bilinçli olarak en az hissedecektir. En çok duyargaları olan çocuksa, her şeyi bilinçli olarak hissedecek, belki başkalarının yaralarını da duyumsayacaktır. Bu gerçek olma ya da gerçek olmama meselesi değil, etraftaki iletileri alma yeteneğine sahip olma meselesidir.
Clarissa Pinkola Estes
Siz, psikologlar ve psikiyatrlar, eğer çocuk istismarı gerçeğine ve onların psikolojik hastalıklardaki sonuçlarına bahane aramaktan vazgeçer, hastalarınıza her gün gösterdiğiniz, kliniklerinizdeki anahtarlara dokunma ve kapılarınızı açma cesareti gösterirseniz, hayata siz de gözlerinizi açacaksınız. Ancak o zaman diğer insanların yaşamasına yardım edebileceksiniz. Siz bugünkü halinizle tehlikelisiniz. Çünkü siz, insan organizmasının işlevlerini, kendine yardım edebilme yeteneğini, dizginsiz bir şekilde mahvediyorsunuz ve bu yıkımınızı fark etmek de neredeyse imkânsız.
Alice Miller
Alice Miller Suskunluk Duvarını Yıkın'da, şöyle diyor:
Toplumun saygın temsilcileri olan, öğretmenler, hukukçular, doktorlar, sosyal hizmetlerde çalışanlar ve Papazlar, aileleri, istismara uğrayan çocukların ithamlarından korumaktadırlar ve çocuk istismarı hakkındaki gerçekleri gizli tutmaktadırlar.
Adli tıp uzmanı Dr. Elisabeth Trube-Becker, çocuğa karşı işlenen suçların en yaygın suçlar olduğunu, bildirilen her çocuk istismarı vakasına karşılık, bildirilmemiş elli vaka olduğunu tahmin ettiğini belirtiyor.
Yine Miller'ın anlattığına göre, Freud'un en sevdiği öğrencisi Sandor Ferenczi, otuzlu yıllarda bir kongrede çocuk istismarı konusunda bir sunum yapmaya kalkıştığında, Freud ondan yüzünü çevirir; arkadaşları Ferenczi'yi terk eder; Ernest Jones ve Psikanaliz Derneği yönetim kurulundakiler, Ferenczi'nin şizofren olduğu söylentisini yayarlar.
Alice Miller yine Suskunluk Duvarını Yıkın'da hem sağ hem sol eğilimli analizcilerin, Miller'ın çocuk istismarı konusundaki çalışmalarına dogmatik dinî grupların davranışlarını anımsatan eleştirilerle, "Biz de dayak yedik," deyip susarak, yani istismarı normalize ederek, koyu bir suskunlukla karşılık verdiğini anlatıyor.
Dinî kitaplarda, "Bir çocuk doğduktan sonra annesine hiçbir şekilde sıkıntı vermese ve evlat bütün ömrünü annesini mutlu etmeye adasa bile, annenin sadece ve sadece doğumdaki hakkını dahi ödeyemez," gibi ibareler geçiyor. Bunlar, kişinin dinî duygularını sömürerek anne tabusu üzerinden toplumun bireyi kontrol altına almak için uydurduğu şeylerdir, gerçek değildir.
Bu cümleye inanmak tek başına, bir insanın insan olma hakkını, kendisine saygısını elinden alıyorsa, bu cümleye inanmak tek başına bir insanın psikolojisini ömür boyu mahvetmeye yetiyorsa, aslında güzel bir şey söyler gibi görünen bu cümle tek başına, aslında güzel bir şey söyler gibi görünen bu cümle tek başına, aslında güzel bir şey söyler gibi görünen bu cümle tek başına, tek suçu dünyaya gelmek olan savunmasız bir canlıya yapılan her tür eziyeti, işkenceyi, istismarı, sakatlamayı meşru kılabiliyorsa, bu cümle nasıl, nasıl, nasıl doğru olabilir?
