Bu saatte bunu okumamalıydım. Boğazım düğüm düğüm :(
"O yaşımda bütün bunları yaşamak beni ne hale getirdi, size anlatamam. Sanki bütün çocukluğumun üstünden koca bir tır gibi geçti adam. Aileme söylemek, onlardan yardım istemek aklımın ucundan bile geçmedi, çünkü beni suçlamalarından korkuyordum. Sanki büyük bir suç işlemiştim. Kimsenin yüzüne bakamaz olmuştum. Bu dünyada tek başıma kalmışım, ailem beni uzak bir yerlerde unutuvermiş ve almaya gelmeyecekmiş gibi hissediyordum."
Sayfa 135Kitabı okuyor
Aynı temayı devam ettirirsek, dördüncü kötülük, altı yaşındaki bir çocuğun, ister Yahudilik, ister Hristiyanlık isterse de başka bir din olsun, bir dine sahip olduğunun söylenmesinin uygun olduğu şeklindeki varsayımdır. Bunu başka şekilde söylemek gerekirse, hiçbir şeyden haberi olmayan ve hiçbir şeyi anlamayan minnacık bir çocuğun vaftiz edilmesinin onu tek hamlede bir dinden diğerine geçirebileceği fikri saçma görünür ama daha da öncesinde minnacık bir çocuğu herhangi bir özel dine ait olarak etiketlemekten kesinlikle daha saçma değildir. Edgardo için önemli olan şey “kendi" dini değil (üzerinde düşünmüş olduğu birtakım dini görüşlere sahip olmak için çok gençti) anne babasının ve diğer aile üyelerinin sevgi ve ilgisiydi ve bunlardan, dini nedenlerden dolayı bekar kalmış olan ve anlamsız zalimlikleri sadece insan duygularına incelikten yoksun duyarsızlıkla (dini inanç tarafından gasp edilmiş bir zihne son derece kolay gelen bir duyarsızlıkla) yatıştırılan rahipler tarafından mahrum bırakıldı.
Fiziksel kaçırılma olmasa bile, üzerinde düşünmek için çok ufak kaldıkları inançlarla onları etiketlemek, daima bir tür çocuk istismarı değil midir? Ancak bu etiketleme uygulaması neredeyse tamamen sorgulanmadan günümüze kadar sürmüştür
"Bu topraklarda inkâr edilemez şekilde çocuk cinsel istismarı yaşanmakta ve bizlerde farkında bile olmayarak bu akışta yerimizi almaktayız."
Sayfa 330 - Doğan Yayınları, Bir Utan Kızına Âşık Olur mu Adam?Kitabı okudu
Badeci Şeyh olayında çocuk istismarı soruşturması açılmamasında tarikatların korunduğu siyasi iklimin bir etkisi oldu mu? Bence haklı bir soru.
Sayfa 213 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Bu 8 yıl içinde dini vakıf, dernek, Kuran kurslarında onlarca çocuk istismarı olayı ortaya çıktı. Hemen hepsinde sorunun kökenine inip tedbirler almak yerine "münferit" olaylar olarak yaklaşıldı. Yayın yasaklarıyla, siyasilerin açıklamalarıyla dini vakıflar, dernekler korundu. Karaman'da 10 öğrencinin tecavüze uğradığı Ensar Vakfı ile ilgili dönemin Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Sema Ramazanoğlu'nun "Buna bir kere rastlanmış olması hizmetleri ile ön plana çıkmış bir kurumumuzu karalamak için gerekçe olmaz" sözleri bu bakış açısını özetliyordu.
Sayfa 212 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Ahmet C'nin, Uğur Korunmaz hakkında çocuk istismarı şüphesini doğuracak bir cümlesi de vardı: "… kişinin malını, varını yoğunu, çoluğunu çocuğunu ve karısını Allah'ın yoluna vermesi gerektiğini, bunu kendisine değil de Allah'a vermiş gibi olduğunu söyledi."
Sayfa 111 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okudu
Öğretmen çocuğu iyi tanıyor olmalı ki ruh halini anlayabilsin, çocuktaki değişiklikleri fark edebilsin. Öğrencisiyle ilişkisi iyi olsun ki, istismarı yaşayan çocuk imdat çığlığını ona duyurabilisin.
Pedofil eğilimler, gerçekten de bazı kişilerde çocuklara karşı cinsel bir istismara yol açabildiği veya cinsel suç işlemeye neden olabildiği gibi, yine bazı kişilerde salt bir ilgi olarak da kalabilir.
Bu konuda baskın olan kanı, çocuk cinsel istismarcılarının ne hepsinin pedofil ne de tüm pedofillerin çocuk cinsel istismarcısı olduğu yönündedir. Genellikle, cinsel çocuk istismarcıları, çocukları cinsel olarak çekici bulmayan fakat yetişkinlerle ilişkilerindeki sorunlar nedeniyle cinsel engellenmişlik içinde olan ve bu engellenmişliklerini çocuklarla cinsel ilişkiye girerek gidermeye çalışan kimselerdir. Bu nedenle çocuk cinsel istismarı ile pedofiliyi birbirine karıştırmamak gerekir.
Pedofiliyi çocuk cinsel istismarı olarak kabul etmeyen, hatta pedofil ilişkileri savunan yazarlar ve bu inanışlar doğrultusunda kurulmuş örgütler bulunmaktadır. Örneğin, İngiltere'de PIE (Pedophile Information Exchange), çocuklara cinsel ilgi duyan kimselerin birbirlerini desteklemek amacıyla iletişimde bulunmak ve pedofilinin yasal ve sosyal kabulünü sağlamak için 1974 yılında kurulmuş bir örgüttür. Kaynaklarda "Rene Guyon Society" adı verilen bir başka örgütten söz edilmektedir. Bu örgütün savına göre, "toplumsal baskı ve suçluluğun uyandırdığı şiddet ve düşmanlığı azaltmak için çocuklar, sevecen yetişkinlerle seks ihtiyacındadırlar". Bu demek, "8 yaşından önce seks ya da çok geç" sloganı altında çocukların cinsel hakları olduğunu ve ensest ile cinsel istismarı sınırlandıran yasaların kaldırılması gerektiğini savunmaktadır. Daha da inanılmaz olan, bu örgütün 2000 ebeveyn ile psikiyatristten oluşan üyesinin olmasıdır.
Freud, ruhsal bozukluğu olan kişilerin yaşamında cinsel istismara uğrama gibi şok edici bir olayın gerçek olmayabileceğini ileri sürmüştür. Bu kimselerin, aile içinde cinsel istismara uğradıklarına ilişkin anılarının çoğunun, aslında çocukluk çağına özgü arzularının karşı cinsiyetteki ebeveyne yansıtılmasından ibaret olduğunu savunmuştur. Bu görüş, Freud'un "Oedipus Kuramı"nın temelini oluşturur ve çocuk cinsel istismarında fantezinin yerini ön plana çıkararak, gerçek çocuk cinsel istismarı olgusunun önemini azaltır. Denilebilir ki Freud'un bu yaklaşımının etkisiyle, uzun yıllar çocuk cinsel istismarı iddialarına güven duyulmamış ve bu konudaki yakınmalar ciddiye alınmamıştır.
“Senin karşında çocuk yok!” diyerek çocuğa karşı her tür muameleyi, yalanı, sınırlarına müdahaleyi, saygısızlığı hatta istismarı da meşrulaştırmış oluyoruz.
