Okurken en sıkıldığım, bitmesi için en çok uğraştığım kitap oldu. Kitabı üslup, içerik, hikaye olarak hem çok basit hem çok seviyesiz buldum. Tavsiye edilen kitaplar arasında olunca merak edip aldım, birkaç kez yarıda bıraktım ve sıkıla sıkıla okumaya devam ettim. Normalde kitap okumayı, incelemeyi, detaylarını farketmeyi çok severim ama bu kitap beni okurken boğdu. Bir ergenin hayatından bir kesit gibi çok acemi bir kalemden çıkmış gibi hissettirdi bana. Her şeyden mahrum bırakılmış bir ergenin hayal dünyasındaki bir şeyleri zırvalayıp kitap diye bastırması olarak yorumlayabildim kitabı. Aldığım için kitaplığımda duracak ama ne bir arkadaşıma ne bir öğrencime okuması için tavsiye etmeyeceğim bir kitap oldu. İlk kez hevesle başladığım bir kitap beni bu kadar hayal kırıklığına uğrattı. Kitaba keşke hiç başlamasaydım. Okumaya başladığım için yarım bırakamadım ama okumak da içimden gelmedi. Ana karakter olan çocuğun kendini çok bilmiş sanması, yaşından büyük davranmaya çalışması, aklınca her şeyi ve herkesi küçümsemesi, kendi hariç herkesi aptal sanması tam bir ergenlik halleri.... gerçekten dayanılmazdı. Bence daha iyi kitaplar varken bu kitaba öncelik tanımayın. Gerçekten ödül almış, lafı uzatmadan çok daha iyi konular işleyen ve bunu başaran yazarlar varken bu kitap beni tatmin etmedi.
Wolfgang Borchert ne üzücüdür ki, henüz 26 yaşında bu Dünyadan terki diyar etmiştir.
Geriye bin yıllar boyu okunacak enfes bir savaş karşıtı manifesto bırakmıştır.
Yaşamın ne kadar uzun yaşandığı değil, o yaşamın ne denli nitelikli ve etkin yaşandığına bir örnek gibi
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
