Kitabı okuduktan sonra bir çocuğun bu kadar zeki olmasına ve güzel cümlelerle kendini ifade edebilmesine imrendim. Kendi çocukluğumdaki 'normal'liği hatırladım. Ancak yazar kitabı bir yetişkin olduktan sonra yazmıştı. Yani ben de şu anda çocukluğumu yazsam hiç de 'normal' yazmam. Hikaye; küçük bedenli çocuğun değil de bedeni büyüyüp kalbi küçülmeyen bir koca yürekli bir adamın hikayesidir.
Zeze.. Benim küçük yaramaz oğlum. Zeze ile beraber o eski yaşadığım yoksulluk günlerimi, hatıralarımı, oynadığım oyunlarımı, bazen mutlu bazen mutsuz çocukluğumu hatırladım. Neşelendim, hüzünlendim. Bizdik Zeze. Mutsuz çocukluğumuzdu. Kırılan hayallerimizdi. Çektiğimiz acılarımızdı. Küçücük aklımızla anlam veremediğimiz, küçücük bedenimizle katlanamadığımız dünyaydı Zeze. Şiddetle tavsiyemdir.
Bu kitabı okurken nasıl hissettim biliyor musunuz? Sanki bu çocuklar bizim mahallenin çocuklarıymış da ben de onları çekirdek çitleyerek balkonumdan seyrediyormuşum gibi... Yani o kadar sıcak ve bizdendi. Bol bol çocukluğumu hatırladım, çok özlediğimi fark ettim. Selçuk da Serkan da Mete de sanki çocukluk arkadaşım gibiydi. Gözümden yaş geldiği yerler oldu okurken cidden komikti. Zaten Düğün Dernek, Kardeş Payı vs. izlediyseniz Selçuk Aydemir'in mizahını az çok bilirsiniz.
Tek eleştirebileceğim yer bazı uzatılan konular vardı onun dışında çok iyi vakit geçirebileceğiniz bir kitap, tavsiye ederim herkese
Belki de öğretmenim bu güzel hediyesi ile bana kitap okuma sevgisi aşılamış oldu...
Bu kitap benim için özel bir kitap. İlkokul birinci sınıf öğretmenimin yıl sonunda ilk sayfasına not yazıp, tarih düşerek imzaladığı, hediye ettiği ilk kitaplarımdan biri. Ve bugüne kadar sakladığım en eski kitabım. Şimdiye kadar kaç kere okuduğumu bilmiyorum ama
Masalları sever misiniz ? En son ne zaman masal okudunuz ? Ya da birisi en son size ne zaman masal anlattı yatağınızın yanıbaşındayken. Çoğumuzun cevabı şu olacaktır: Çok uzun zaman önceydi. Aynı benim gibi. Oscar Wilde' nin çocuklarına yazdığı bu kitabı ben de kendime okudum. Doğrusu çocukluğumu hatırladım çokça. Hayvanların konuştuğu masalları özlemişim. Ama daha ilgi çekici olan bir şeyler var bu kitapta.
Mutlu Prens masalında mutluluk, yardımlaşma, özveri,
Harika Fişek masalında kibrin kötülüğü, insanlara nasıl davranmamız gerektiği,
Bencil Dev masalında çocukların nasılda hayatımızın anlamı olduğu,
Bülbül ve Gül masalında aşkın ne olduğu, bize neler yaptırdığı,
Vefalı Dost masalında da dostluğun tanımı, ideal dostlukta olmaması gerekenler,
var bu kitapta. Hem de kısacık su misali.
Kendinize bir iyilik yapın ve kaç yaşında olursanız olun, içinizdeki çocuğa arada sırada güzel masallar anlatın. Anlatın ki o çocuk hiç büyümesin. Dünyanın nasıl bir yer olduğunu görmesin. İçinizde bir yerlerde oyunlar oynayıp, şarkılar söylesin sonsuza dek.
Ah Zeze zaman nasıl da geçti öyle . Senin hayal dünyan nasıl bir dünya. Limon ağacın vardı bir de Ispanyolun . Şimdi Adam isimli bir Cururu kurbağan ve Maurice 'in var. Saflığın ve temizliğin yine aynı , tabi yaptığın yaramazliklarin da.. Çok güldüm bazı yerlerinde seninle birlikte bazi yerlerinde de cok üzüldüm. Uvey babanın sana hediye
