Okunması gereken bir kitap...
Kitapları pek anlatamam daha doğrusu kelimelerle pek aram yoktur. O yüzden devrik cümle kurabilirim. Şimdiden özür dilerim.
Bu kitapta kendi çocukluğumu bazı durumlarda hiisettiklerimi tekrar hissettim tekrar hatırladım. Masum,tertemiz, saf yürekleri nasıl yaralayıp nasıl kinle,nefretle,yalanlarla doldurduğumuzu bir kez daha anladım. Yok hayır anlamak değildi bu adeta film izler gibi herşeyi gördüm.
Hiçbir insan kötü doğmaz yaşadıkları onları iyi yada kötü yapar derim her zaman. Bizim aman boşver anlamaz dediğimiz önemsemediğimiz ufacık şeyler bile o saf yüreklerde büyük izler bırakabiliyor. Okurken o çoçuk oldum resmen diyebilirim.
Yazarın en sevdiğim ikinci kitabı oldu.
Çocukluğumu okudum sanki. TV'nin üzerine konan beyaz dantel, muşamba mutfak masası örtüsü, kapısının önünde taburesine oturmuş müşterisi geldiğinde sigarasını atıp içeri giren bakkal, yolda düşünceli yürüyen genç adam, parkalarını üzerlerine almış yumrukları havada 80ler gençleri, şaşkın bakışlarla büyüklerini izleyen çocuklar, sevgililerin
Okurken kendi kendime kaldığım, yalnızca kitapla ben varmış gibi olduğum harika bir kitaptı.Sezgin Kaymaz ın öyle bir anlatımı var ki; kendini kitapta bir yerlere koymaya çalışma , yalnızca oku ve dinle ,göreceksin okudukça tüm kitap olacaksın diyordu ( fakat bunu hiç söylemeden söyleyebilmesi veya size hiç farkettirmeden yaptırabilmesi inanılmaz) ve öyle de oldu . Ömer ile çocukluğumu hatırladım ve kıymetini anladım. Muzaffer Hoca ile samimiyeti, cesareti, gösterişten uzak iyiliği yaşadım. Hüdai Ağa ile yalnız kalmak pahasına olsa bile akıl ve mantığın nasıl kullanıldığını yaşadım. Menderes Komiser ile güzel insanlarla vakit geçirebilmeyi o güzel insanlarla bir olmayı yaşadım. Çeto ile hayvan dostlarımızı anladım. Tüm bu güzellikleri okuyarak yaşayarak anlarken kötülükleri boğmayı yaşadım. Yaşayanlarla öldüm ölülerle yaşadım.
Çocukluğumu bıraktığım mahalleden bu zamana kadar aklımda kalan ve ne güzel çocukluk yaşamışım dediğim zamanlarımı sık sık hatırladım bu kitabı okurken. Gerçek sevgi, yardımlaşma ve kendi dünyasında büyüklerden daha olgun olan çocukların yaşamına tanık oldum ve her mahallede bulunan bir nemeskese. Duygu yüklü bir romandı. Kendi çocukluğumla ilgili; Bizim mahallede her şeyin bir dönemi vardı. Gar dönemi, taso dönemi, topaç dönemi, oyuncu kartlarının olduğu dönem, bitmek bilmez enerjimizile sürekli ve her mevsim devam eden futbol şölenlerimiz. Kavgalarımız, küslüklerimiz ve bunlardan sonra çok tatlı olan barışmalarımız. Yoksuldu bir çoğu ama yürekleri paha biçilmezdi.. Burdan çocukluk arkadaşımlarıma bir selam olsun. Hepiniz orda kaldınız ve orda kaldığınız için hala çok güzelsiniz.
Geçmişime döndüm bir an. Hep olumsuzlukları hatırladığım bu çağda " ne güzel anılarım olmuş" diyebildim. Kendi hayat mimarımı tasarlarken hep kolaya kaçmışım, alt yapım sağlam yapmaktan ziyade en küçük bir olmusuzlukta yıkılacak noktada... Dağınıklığım, karışıklığa yol açmış, kalbim sıkışmış. İyiyi, güzeli , mutluluğun bu kadar yakınımda olduğunu göremedim , hissedemedim. Neşesi Yeter kitabı ile daha farklı bakıyorum hayata . Galiba görüyorum şimdi . Unuttuğum çocukluğumu hatırladım , özlemişiz birbirimizi
Okuyun ,anlayın ve hissedin.
Kitabı yıllar önce okumuş olmalıyım.Ama sanırım Boka ‘nın olgunluğa erişmediği zamanlar gibi olmalıki hatırlamıyorum.Kahraman Nemecsek’in Feri Ats ‘ı Davut’un Golyat’ı devirmesi gibi devirdiği anı,benim dürüst, onurlu adımı küçük harflerle yazdılar dediği bölümü artık en azından o zamana göre olgun olabildiğimi Ümit ederek unutmayacağımı düşünüyorum.Çocukluğumu hatırladım, bu hayatın bazen neşeli bazen kederli kölesi olarak yazana minnettarım..
