"Kimbilir çocukluğumuz nerededir? Arkasına saklandığımız ağaç, oynadığımız boş arsa, yıkandığımız taşlık, nerededir?
... Gidenler nerededir, kimlerledir bilinemez. Tarihler geçer, yüzümüze çizgiler dolar, sırtımız ısınmak bilmez, yıllar geçer, aşklar nerdedir, bilinmez. "
Geçiverdi çocukluğumuz;
Artık bulamayacağız onu.
Sayfa 113Kitabı okudu
Çocukluğumuz bizi her şeyden korkmaya programladıysa, o halde bu programlamayı, gerekirse yıllarca süren bir çalışmayla değiştirebileceğimiz bir içsel işe, yani terapiye başlamalıyız.
“Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöken eski kuşaklar, bilinçli yıllarımızı da elimizden almayı başaramayacak. Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız için mutluyuz.”
YKYKitabı okudu
Bizim çocukluğumuz 'demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan' efsanesi içinde geçmiştir.
Sayfa 205Kitabı okuyor
“Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöreklenenler, bilinçli yıllarımızı elimizden alamayacaklar, kendi çaresizlikleri sıkıntıları, bize kendi mutluluklarımızı çok görerek, tepemize atamayacaklar.”
YKYKitabı okudu
Burkart "Çocukluğumuz hakkında bir şeyler öğrenmek isteyen biri, ruhumuz hakkında bir şeyler öğrenmek istiyor demektir,'' demişti.
Sayfa 53 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Gelişip dururken müstakil çocukluğumuz derme çatma yetişkinliğimizin ortasında! – ölümün kucağına sürükleniyoruz emekleyen düşüncelerle. Hatta en çok ölümden korkarken bile yaşamak diyoruz bu sürüklenmeye…
Çocukluğumuz, bizim diğer yarımız…
Sayfa 74 - Truva YayınlarıKitabı okudu
"Çocukluğumuz tohumumuzdur.
Tohumumuza kim su verdiyse , o şekilde büyür ve yetişiriz.
Tüm sevdiklerimizin bizi terk ettiğini görüp ansızın çevremizde evrenin yalnızlığını ve ölümcül soğukluğunu hissederiz, çocukluğumuz çürüyüp dökülür, çöker, yıkılır yavaş yavaş. Pek çok kişi bu sivri kayaya bindirir ve kurtaramaz kendini, bir daha geri gelmeyecek geçmişe, yitirilmiş cennetin düşüne, tüm düşlerin en haini ve acımasızına sarılıp kalarak acılar içinde kıvranır.
Sayfa 66 - Can yayınlarıKitabı okuyor
Çocukluğumuz
Annemin bana öğrettiği ilk kelime
Allah, şahdamarımdan yakın bana benim içimde
Annem bana gülü şöyle öğretti
Gül, O'nun, O sonsuz iyilik güneşinin teriydi
Annem gizli gizli ağlardı dilinde Yunus
Ağaçlar ağlardı, gök koyulaşırdı, güneş ve ay mahpus
Sayfa 78
Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöken eski kuşaklar, bilinçli yıllarımızı da elimizden almayı başaramayacak. Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız
için mutluyuz.
"çocukluğumuz ve ergenliğimiz boyunca nasıl bir kadın ya da erkek olacağımızı model olarak kullandığımız ailemizden ce ait olduğumuz kültürden öğreniriz.."
Sayfa 41 - ayrıntı
