Ahhh ANNE...!
Geri gelsin 5 kardeş oturduğumuz sofralar..
Aynı tabak çanaktan yemelerimiz.
Geri gelsin sen evde yokken evi temizleyip seni mutlu ettiğimiz günler..
Geri gelsin otuzlu yaşların..
Soba yakmanı özledim anne..
Biz yataktayken daha sobanın külünü boşaltırdın ya..
Nasıl da ses çıkarırdı.. Nasıl da kızardık
sana..
Ama o zahmetin ardından
Çocukluğumuz tohumumuzdur. Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz.
en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler!
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!
En çok baba yokluğunun hüsranıyla kazıyormuş zaman ayrılığın yarasını!
İnsan baba olunca anlıyormuş en çok babasını!
Öz(Sorgulama + Denetim) = İdeal İnsan
"Keşke bu hayatı birkez daha yaşama şansımız olsaydı" diyenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Bu, iyi bir şey. İnsanlar, yaşadıklarını değerlendiriyor ve dolayısıyla özsorgulama gerçekleştiriyorlar demek ki. Fakat özsorgulama tek başına yeterli mi?
Özsorgulama yapmak kıymetli fakat onu değerli kılacak olan bu özsorgulamın bundan sonrasını anlamlı kılan özdönetim'i doğurabilmesi. Yani bu andan sonrasını etkilemesi. İşte bütün mesele bu.
Çocukluğumuz geleceği düşünmek ile geçti; olgunluk çağımız da geçmişten pişman olmakla geçiyor. Dolayısıyla olgunluk çağında yaptığımız tek şey nasihat vermek için gençleri kovalamak olduğunda, özsorgulama değersizleşiyor. Onu kıymetli kılacak olan geçmişteki hatalardan ders alındıktan sonra geleceği inşa etmesidir. Yani harekete geçmesi ve eylemde bulunması. Bu yoksa, özsorgulamanın da ruhu karanlığa taşımaktan başka bir faydası yok.
Hoş bunun da faydalı olup olmadığı tartışılır. Belki insanı, en azından eylemsizliğe ittiği için ve böylece çevreye zararsız hale getireceği için; dolayısıyla çevre açısından faydalıdır denebilir. Ancak asıl fayda çevreyi dönüştürmek, dönüştürürken geliştirmek ve dolayısıyla onu mükemmele taşımaktır.
Mükemmel (Kemal)
Gidenler
Yaşadığımız anların tekrarı olup olmayacağını düşünmeden yaşıyoruz. Aslında bu anların, bu davranışların bir dahakine aynı şekilde olmayacağının farkındayızdır. Ama insanoğlu yaşarken, bir şeyleri anıda bırakırken bunların tekrarı olmayacağını düşünerek yaşamaz. O an sadece bize sunulduğu şekliyle düşünmeden ve hesap kitap yapmadan yaşanıyordur.
“Kaldı işte;
Çayımız bardakta…
Çocukluğumuz sokaklarda,
Mutluluğumuz kursağımızda,
Sevdiklerimiz uzakta,
Gülüşlerimiz fotoğraflarda...”
Nazım Hikmet
Kaldı işte;
Çayımız bardakta, çocukluğumuz sokakta, mutluluğumuz kursağımızda, sevdiklerimiz uzakta, gülüşlerimiz fotoğrafta...
Deniz Gezmiş
Kaldı işte; çayımız bardakta, çocukluğumuz sokaklarda, mutluluğumuz kursağımızda, sevdiklerimiz uzakta, gülüşlerimiz fotoğraflarda… 
Nazım Hikmet Ran