Farkında mısın
yalnız gözlerimiz değişmiyor,
ve kalıyor hatıralaşmadan orda
iyi ve kötü çocukluğumuz.
Sayfa 478
Çocukluğumuz hepimiz için önemlidir. Çünkü bize verilen ya da bir şekilde bizim üstlendiğimiz ilk rol neyse fark etmeden ömrümüzün sonuna kadar hep o rolü oynarız.
Ne kadar da kırılganmış hayatlarımız! Baksana, nasıl da sızlıyor her yanımız, nasıl sızlıyor çocukluğumuz, kolumuzun uzandığı her yerde bir sadakatsizlik korkusu, insanın insana sokulduğu bütün sokaklarda ihanet kol geziyor, sonunda işte insan ağrıyan bir varlık. Ağrıyan bir varlık olarak insan.
“Test yaşamına alışkın çocukluğumuz, belki de doğru sonuç dışındaki yanıtları otomatik reddediyor.”
Sayfa 38
Acıklı olan, büyüdükçe alışkanlıklarımızın sadece yerçekimi yasasıyla sınırlı kalmaması. Aynı zamanda dünyanın kendisine de alışırız.
Görünen o ki, çocukluğumuz sırasında dünyaya hayret etme yeteneğimizi kaybediyoruz. Ama bu sırada çok önemli bir şeyi de kaybetmiş oluyoruz. Filozofların tekrar hayata kazandırmak istedikleri şey de budur işte. Derinlerimizde bir yerde bir şey bize hayatın büyük bir sır olduğu söyler. Bu, düşünmeyi öğrenme den çok önce yaşadığımız bir duygudur.
Biz, Cumhuriyetimizle yaşıt kuşağız. Biz çocukluğumuz ve gençliğimizde,bu ülkenin 21.yüzyılda, dünyanın en güçlü 10 ülkesi arasına gireceğine inanırdık..."
Yine sessizlik oldu. Yine Murat Bey kendisini, konuşmak zorunda hissetti:
"1930'lu 40'lı yıllarda,bütün ülkece son derecede zor şartlar içinde yaşıyorduk. Hele 2.Dünya Savaşı
Görünen o ki, çocukluğumuz sırasında dünyaya hayret etme yeteneğimizi kaybediyoruz.
Sayfa 26Kitabı okudu