Çocuğunu sevemeyen anne babaları yahut anne babasına saygı duyamayan çocukları yargılıyoruz. Her iki tarafından da çocukluk yaraları hakkında bilgisizliğimizle...
Sayfa 47 - İkinci AdamKitabı okuyor
Yarvinen, konuşmasının burasında üniversite profesörlerineyönelik olarak şu sözleri söyledi:
“Sayın öpretmenler! Yarvinenlerle Karokepler, aynı milletin
çocuklarıdır. Her biri çocuklupunda iyi oldu ğu kadar kötü etkilere de açıktır. Eğer ben, herkesin saygı ve sevgisini kazanan biradam olmuşsam, bu benim kendi meziyetim değildir. Sevgili çocukluk arkada şım Yohan Karokep haydut ve katil olmuşsa, buda onun kendi suçu değildir. Bu, onun yalnızca kötü talihidir.Yarvinen’le Karokep, aynı madalyonun iki yüzüdür. Aynı ağacıniki dalıdır. Ağacın gövdesiyse halktır.”
Bizi biz yapan çoğu şey, farkına bile varmadan çalışan çocukluk yaşantımızda bir projeksiyonudur, hep aynı filmi izliyorum, sürekli aynı döngüleri yaşıyorum dememizin sebebi işte budur.
Çocukluk travmalarımın arkasına sığınmak istemiyorum fakat şimdi düşününce yaptıklarımın o günlerde çektiklerimin gün yüzüne çıkması olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 35 - Mavi Nefes YayıneviKitabı okuyor
Çünkü sonsuz bir çocukluk yaşamak üzere doğmuştu.
Bir zamanlar, ceketler hep ilikli dururdu, ama kaybolan yalnız bu değildi, insanın özgürlüğü de
gidiyordu elden. Çocukluk çağı bile o kadar güzel değildi artık. Nerede o eski çocukluk günleri! Bir
zamanlar, eski pabuçlardan kesilerek yapılmış sapanların içine koyup atmak için şöyle aşınmış, yassı bir taş bulmaktan başka kaygısı olmazdı çocukların. Şimdi ne o taşlar kalmıştı, ne de hayatın o yalın güzelliği
