Tohum ekip topraktan filiz verdiğini seyretmek,
Saklandığı yerden çiçeği çağırıp kendi hayatını kurması için ona güç vermek, sonra fırtına sık ormanda kahkahalar atarken onu dalından koparmak,
Gizli karanlıktan köklerini topraktan koparmadan insanı yetiştirmek,
Yaşam susuzluğu verip ölümü ona saki yapmak,
Onu acıyla mumyalanan, arzuyla yücelen, özlemle çoğalan ve ilk sarılışla birlikte solup giden sevgiyle donatmak,
Gecelerini daha yüce günlerin rüyalarıyla kuşatmak, günlerini mutlu gecelerin düşleriyle demlemek, günleriyle gecelerini bütün durağanlığıyla birbirine benzetmek,
Hayalini dağdaki kartal, düşüncesini denizdeki fırtına yapmak, ama aynı zamanda sebatta yavaş eller ve düşünüp taşınmada ağır ayaklar vermek,
Karşımızda şarkısını söyleyebileceği bir sevinç ve bize anlatacağı bir keder verdikten sonra toprak açlıkla yemek için haykırırken onu yere sermek,
Ruhunu yarınlarımızın tadına bakabileceği göklere yükseltmek, dününü unutmasın diye bedenini çamurda çürümeye bırakmak isterdim.