Beni benden çıkardınız
Beni benden aldınız
Göz görmeye-görmeye
Bir uzağa bıraktınız
Kendime dönmeye artık çok geç.
Özdemir Asaf
Çiçek
Yüzünüze gerçekten buse konduran insanlar varsa hayatınızda aslında hayatınız çok da zor değildir.
Sizi üzgün görmeye dayanamayan, hissettiğinde, dillendirdiğiniz de sizi yalnız bırakmayan, hayatınıza renk katan insanları kaybetmeyin.
Onların çiçek den farksız olduğunu bilin.
Her gün ilginizi üstünden esirgemeyin.
Tamam biliyoruz bi iki gün sulamasak çicek solmaz ama unutulunca solar. İlgisiz kalınca..
Evet her gün ilgi göstermek zorunda değilsiniz çiçeklere ama her gün ilgi gösterseniz ne kaydebersiniz şu hayatta,hiç bir şey.Vakitte bosa gitmez emin olun. Gün geçtikçe o çiçek güzelleşir. Çünkü her gün ilgi alır, sevgi alır, şefkat alır. Bir çiçek başka ne ister..?
Evet yaşamak için çiçeklerin de bizim de suya ihtiyacımız var ama su yetmez dediğim gibi ilgi gerek.
İki çiçeğiniz var. Birine bir gün ilgi göstermeyin.Başka çiçeğe de her gün ilgi gösterin.Farkı anlayacaksınız.
Haftanın bir günü bile ilgi görmese hemen kendini belli eder. Diğer çiçek de haftanın her günü ilgi gördüğünü adeta bağırırcasına tomurcuklanır, renk renk mis gibi çiçekler açar.
Geç olmadan, solmadan o çiçeklerinizin kıymetini bilin, ilginizi üstlerinden eksik etmeyin..
dünyaya kendimden bir şeyler veremiyordum. Kendimi kendime saklıyordum. Bu duruma kimse daha fazla dayanamazdı. Kendime acımak istedim. Mutlak bir ümitsizliğe düşmek istedim. Belki tam düştükten sonra çıkmak kolay olurdu. Fakat, bütün bu düşündüklerimin, kelimelerden ibaret olduğunu biliyordum. Hayır, ben adam olmazdım. Gerçek bir acı duyduğumdan bile kuşkum vardı. Ben ucuz bir romandım. Kelimeler bile yanyana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı? Bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı! Çok insan için söylendi ama, sana da uygulanabilir denilseydi. Kendime gerçekten acıyabilseydim, gerçekten ümitsiz olsaydım. Sonra yavaş yavaş, adım adım doğrulurdum. Başımdan geçenleri ilk gününden başlayarak yeniden düşündüm uzun süre.
Geç kalmıştım.
Burada paslanıp gidiyordum; hafızam paslanmaya başlamıştı bile.
"Bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi gerçekten anlayacaksın. Benim kötü biri olmadığımı da fark edeceksin. Bilakis iyi bir ruha sahip olduğumu göreceksin. Hedeflediğim, hayal ettiğim şeyleri başardığımı duyacaksın. Umarım o gün çok geç olmaz."
(Jack Brighty'den)
Çok mutlu olmak istiyorum. Kafam çok karışık fakat net olduğum tek şey çok mutlu olmak istiyorum. Hayal ettiğimin ötesini yaşamak istiyorum. Hayal ettiklerimin de er ya da geç olacağını biliyorum. Çünkü hep öyle oldu. Şu an sanırım en çok istediğim kariyer. Tam istediğim rahatlıkta bir işe sahip olmak istiyorum. Hem gezeyim, hem dinleneyim, hem de
Zaman.. su gibi aktı da göz göre göre ellerimizden kaydı. Bir ucunu bıraktık diye, hepsi sürüklendi gitti ellerimin arasından.. Ve ben buna müsaade ettim, tutmaya bile tenezzül edemedim.. Zamanımı meğer ne boş şeylere harcamışım. Farkettiğimde, artık çok geç kalmışım...
Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. Lazım olursa açar okursun, Olmazsa da olsun, bir zararı yok burada dursun.
Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun!
Acı mıhlanıp bir kalpte durmasın. Ortada dursun. Olur ya biri eline alır okşar, biri
Günümüzde insanlar yargılamakta çok çabuk, anlamakta ise hep geç kalıyorlar.
Her okuduğum kitap ayrı bir merak konusu açıyor...
Öğrenmek istediğim o kadar çok bilgi varmış ki...
Geç kalmış gibi hissediyorum bazen, ama olması gereken en mükemmel zamandayım bunuda biliyorum...
Böyle bir ikilem....
Oku Neşe oku
Öğrenilecek ne çok konu
Yaşanılacak ne çok macera var
Anılara kapılıp kanma
Dünyanın da düzeni böyle
Çok geç kaldığım hâlde
Solmuş resimlerde
Kaç yıl geçmiş
Hâlâ güzel durur
Öyle bir geçer zaman ki…