KIRIK DÖKÜK HİKAYELER
2-KÜÇÜK BİR HATA BÜYÜK BİR CEZA
Eskisi gibi aşkla bakmıyor.
Bir şeyler olmuş ama ne olduğunu bir türlü anlayamadım. Son bir haftadır huyu suyu davranışları değişti. Sevgiyle bakan gözlerinden nefret ateşi fışkırıyordu. Yüzüme bakarken boka bakar gibi tiksindiğini fark ediyorumdum.
Peki ama neden? Gayet güzel giden ilişkimize ne oldu? Onu
şubat - 31.bölüm giriş sahnesi (santo)
bir film izlemiştim. aslında çok sıkıcı bir filmdi ama orada bir karakter çok enteresan bir hikaye anlatıyordu. o hikaye aklımdan hiç çıkmadı. şimdi şu binlerce insanın hangisine sorarsanız sorun, hiç birinin reddedemeyeceği bir yetenek ile ilgili. çok mu iddialıyım? evet öyleyim.
şimdi soruyu size soruyorum: geleceği görmek ister misiniz?
İnci
Geçen gecelerden birinde okumuş, sonra gecelerce bitmeyen rüyalarımdan dolayı kendime, inadıma kızmıştım.
Her türlü ihtimalde zalimin kazandığı, iyilerin güzel günler umudunun, bebekleriyle birlikte yittiği bir hikaye. Sonuna kadar, hem de o kadar son ki inci denizi boyladığında bile acaba mutlu bir sonu var mı diye arka sayfayı çevirdiğim kadar son, bekledim iyi şeyler olmasını.
Sonra arkadaşımla konuştum hatta. "O kadar safım ki" dedim, "mutlu olacaklar sandım." Kendime kızdım, çok kızdım. Hala kızıyorum. Dünya bir gün iyi olacak sandım.
Dünden beri höykürerek ağlama isteğimi bastıramıyorum. Gördüklerim, başıma bela empatim artık kalbimi çatlatmak üzere.
"Dünya kötü, insanlar kötü" zanları artık edebiyat olmaktan çıktı. Etiyle, kemiğiyle, kanıyla, teslim olmuş canıyla, başı kopuk bebek bedenleriyle karşımızda, buz gibi bir gerçek. Cehennem yanıbaşımızda. Yanmadan yanıyoruz. Bu dünyada gözümüzü kapamaya çalıştıklarımızın azabı buysa, gerçek hesap görülünce halimiz ne olur bilmiyorum.
Allahım o insanları refaha erenlere; bizi, elinden dua etmekten başka bir şey gelmeyenleri de affettiklerine katsın.
Sonuç olarak kitap tavsiyemdir. Okuyun. Mutlu sonlar, kavuşmalı masallar çok geride kaldı. Alıştıralım kalbimizi.
#rafahonfire
#freepalastine
#inci
#johnsteinbeck
John Steinbeck
İnci
Kadın o devre, 1910’lu yıllardadır
Birlikte yaşadığı ve her şeyine, hayatı boyunca müdahale eden annesini sonunda geride bırakıp, diktatör Porfirio Diaz’ın maiyetinde mürebbiyelik için ABD’den Meksika’ya gitmiştir.
Adam ise ünlü bir gazeteci, yazardır ve yaşlılığın ne olduğunu ruhuyla, bedeniyle iyice fark ettiği yaştadır.
Amerika’daki ışıltılı
Bu resim hayat ve ölümün kavuşmanın ve ayrılığın resmi,
Hastahanede Pakistanlı bir öğrenci kardeşimizin bebeği oldu refakatçi kalıyoruz bugün yazacağım hikaye değil
yanımızdaki yatan kardeşimiz doğum sonrası bebeğini küveze aldılar ikinci gün bebeğin yaşamını yitirdiği haberi geldi annesi canım benim yıkıldı , bekle umitle aşkla çok zor o anda yaşadıklarımızın tarifi mümkün değil , .
bir sürü hikmet dolu: bebeğine kız demişler oğlan doğdu, bizim öğrencimizin kız bebeği oldu
Önce kıyafetlerinden verdi , sonra bebeğin vefat haberinden sonra bu biberonu ona verdi .. Allah birini nasiplendirecekse ayağına kadar getirir... bizim öğrencimiz anneye yaklaşıp bebeğimi size vermemi istermisiz acınız geçene kadar dedi ....🥹 sonra bana abla iki tane olsaydı bebeğim verirdim dedi ...güzel yüreklim...
bizim kardeşimizin ağrısı çoktu ... bebeği yanında
Onun Ağrısı yok gayet iyiydi ama bebeği yanında yok acısı içinde oldu .... Allah Bir şey verirse hikmetle verir bir şey alırsa da başka hikmet ile alır
o güzel anneye Allah en güzel evlatlar ile nasiplendirsin sabır versin güzel yüreğine ......
Sosyal Medyadan Tanışıp Evlenmek
Ben tanışma şeklinin önemli olmadığını düşünüyorum. Ancak tanışma durumunu belirli şartlar ve sınırlar içinde tutmayınca kızlar mağdur oluyorlar. Mesela buradan birinin paylaşımlarını beğenip onunla muhabbeti ilerletiyorlar sonra bakıyorlar ki çocuk aslında bir persona çizmiş, gerçekte işe yaramaz bir tip. Kızların bir de evlenme isteği fazla
Bir Eylül Göç Vurgunu
Gecemin lambası yok gün doğumları olmayan bir şehirde
Düşse, düşeceğim hiç gelmediğin ömrüme...
Günlerden bir gün
Aylardan Eylül
Gecenin perçemleri günü kucakladığı vakitler
Beynimde bir hikaye kurguluyorum
Canımı acıya yamayıp yazıyorum yamalarım dikiş tutmuyor sökülüyor, haykırsam sesim boğulacak...
Harflerim dökülüyor satırlarıma hepsi
# 
Simyacı 
Paulo Coelho çünkü sularıma eğildiği zaman,gözlerinin derinliklerinde kendi güzelliğimin yansımasını görebiliyordum..
-İşte çok güzel bir hikaye,dedi Simyacı