İlk öncelikle kitap yetişkinler için zaten kitabın başında oldukça detaylı şekilde yazılan tetikleyici unsurların olduğu bir liste var ona göz atarak başlamanızı öneririm. Kitaba gelecek olursakta
kitaba cidden bayıldım okurken zaman zaman öfff bunuda yapmayın yahu dediğim çok sahne olurken aynı zamanda oldukça güldüğüm yerlerde oldu. Bunun yanı sıra iki karakterin dialogları çok güzeldi seri katil değilde sanki liseli aşıklar gibiydiler. Tabi o psiko kısımları dışarda bırakırsak Dark okumayı zaten seviyorum ama bu şekilde komediyle harmanlanıp yazılması da benim oldukça hoşuma gitmeye başladı. Cellat ve Karakuş ta tür olarak cidden güzel yazılmış olanlardı. Rowan ve Sloen ilginç oldukları kadar gerçekten özlerini kabul etmiş normale en yakın şekilde yaşamaya çalışan seri katillerdi.
Ben genel anlamda kitabı okurken oldukça keyif aldım benim açımdan tek eksik nokta o zaman atlamalarıydı.. o zaman atlamaları sanki iki karekter arasında ki ilişki gelişimi kaçırmışım hissi uyandırdı bende. Keşke yazar zaman atlamaları yapmadan ilerleseydi ve biz daha çok okusaydık ikiliyi diyorum.
Bu ufak eksiklik dışında oldukça keyifle okuduğum bir kitap olduğunu söyleyebilir. Türü seviyorsanız şayet kesinlikle şans vermeniz gereken kitaplardan biridir.
·
Not rated
Erkek dediğin sözünün eridir, ağlamaz, yalan söylemez, güçlüdür, kendine güvenir, dürüsttür, boyun eğmez, mücadelecidir, evin reisidir, çalışkandır, merttir, ana kuzusu değildir, babasından korkmaz, her daim iktidardır, adam gibi adamdır.
Yani erkek dediğin aslında mükemmel bir varlıktır! Acaba üzerine düşünmeden, peşin hükümlerle kabullendiğimiz
Ben aslında şiir çok sevmem ve şiir ruhundan da anlayacağımı düşünmem ama şiir okumaya artık başlamak istedim ve bu kitaptan başladım. Çok da güzeldi çok sevdim. Şu an en sevdiğim yazarlar arasında Ümit Yaşar Oğuzcan var!!
Bu kitabı Ankara Kitap Fuarında gezerken arkadaşımın dikkatini çekip bana göstermesiyle almaya karar vermiştim. Kapak tasarımı çok güzeldi.
Büyük bir beklentiyle kitaba başlamamış olmama rağmen ne çok beğendim ne de hiç beğenmedim diyemem. Ana karakterimiz Hitomi'nin bakış açısından ve onun Nakano Eskici Dükkanı'ndaki anılarını okuyoruz. Dükkana gelen müşterileri ve dükkanda çalışan tamamen bambaşka karakterlere sahip insanların iletişimini konu alıyor.
Benim için ne çok güzel ne de çok kötü diyemeyeceğim bir kitaptı. Ortalama buldum. Kitabı okurken beni heyecanlandıran çok az olay yaşandı. Hitomi'nin ve Takeo'nun bazı davranışlarına da sinirlendim. Onun dışında kitap durağan ilerledi.
Bir şeyler okumak için okunabilecek, size pek bir şey katmasını beklemediğiniz bir kitap okumak isterseniz bu kitaba bir göz atabilirsiniz. Son olarak 18 yaşından büyüklerin okumasını öneririm.
Merhaba yazardan okuduğum ikinci kitap. İlk okuduğum kitabı sonsuza dek sen di onu da çok sevmiştim bu kitabı da çok sevdim.
"Damat" lakaplı bir seri katil, kaçırdığı kızlara türlü türlü işkenceler ederek öldürüyor ve cesetlerini belirli bir yere bırakıyor. Ana karakterimiz Sasha da damat tarafından kaçırılan bu kızlardan biri, onlardan tek farklı Sasha'nın seri katilin elinden sağ olarak kurtulan tek kurban olması.
Uzun bir tedavi süreci yaşayan Sasha, yaşadığı kasabadan ayrılıp kendine yeni bir hayat kuruyor. 10 yıl sonra annesinin, arkadaşlarının ve tabiki ilk aşkının yaşadığı kasabaya geri dönüyor çünkü katilin öldüğünü düşünüyor.
Kasabaya döndüğü andan itibaren başına korkunç olaylar gelmeye başlıyor. Damat öldüğü için başına gelen olayları çok da ciddiye almıyor. Korkusunu, tedirginliğini içinde yaşıyor.
Üst üste kaçırılan ve öldürülen kadın haberleriyle Sasha yeniden alt üst oluyor.Olayların hepsi Sasha geldikten sonra oluyor ve tabi ki Sasha ile bağlantılıdır.
Her şeyin geride kaldığını düşünürken, yeniden başlayan olaylar karşısında tek desteği, yıllar önce kaçar gibi arkasında bırakıp gittiği Cole 'dur. Cole Sasha'yı korumak için elinden geleni yapar.
Acaba öldü sanılan damat yaşıyor muydu yoksa katili taklit eden başka biri mi işliyordu cinayetleri?
Cinayetlerin işlendiği yeri okuyunca şok oldum eminim siz de çok şaşıracaksınız.
Gerilim, polisiye, aşk, korku her şey vardı diyebilirim.Cole 'un aşkına hayran oldum.
Çok güzeldi ben keyifle okudum siz de keyifle okuyun
Tatsız Bir Olay
Dostoyevski'nin eşsiz kaleminden çıkmış eşsiz olmayan bir öykü okudum: Tatsız Bir Olay. Öyküde temelde anlatılmak istenen benimsediğimiz ideolojilerin pratiğe hayal dünyamızdaki kadar kolay dökülmediği. Aslında konu çok güzel fakat Dostoyevski'nin kaleminin izleri pek yok öyküde. O sürükleyicilik, o anlaşılırlık gölgede kalmış.
•••
Peki kitap neyi nasıl anlatıyor?
Kitap üç subayın çevresinde şekillenen bir hikâyeyi konu ediniyor. Stepan Nikiforoviç hayatında bir kez bile doğum günü kutlaması için davet vermemiş birisi. İlk kez birkaç kişiden oluşan ufak bir grubu doğum günü için, yeni aldığı eve davet eder. İnsanlar bu davete oldukça şaşırmakla beraber katılır. Davete katılmış insanlardan biri de ana kahramanımız İvan İlyiç'tir. Davet esnasında subaylar arasında bir fikir tartışması başlar: Aşağı düzeyde olan memurlara iyi davranılmalı mı, yoksa davranılmamalı mı? Bu tartışma sırasında hepsinin kafasında farklı fikirler oluşur. Ardından toplantı biter ve dağılırlar. Kitap tam olarak burada başlar. Bu kısa girişten sonra İvan İlyiç'in başına tesadüf eseri birkaç talihsizlik gelir. Bu talihsizlikler onu kendiyle, fikirleriyle, hayalleriyle ilgili sorgulamaya iter.
•••
Ben kitabı sevdim. Yalnızca bir şikâyetim var; biraz daha uzun olmasını isterdim. Kurgu çok güzeldi ama bence bazı kısımlar gereksiz uzatılmışken, bazı kısımlar aşırı kısa kesilmişti. Velhasılı Dostoyevski'nin en güzel kitabı diyemem ama kötü de değildi.
Okumanızı ve kendiniz yorumlamanızı tavsiye eder, okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim. :)
