Acıların şairi Edward James Hughes ortası olmayan bir hayranlıkla kuşanır ve bir kısım okur şiirlerini överken bir kısım okur ise ,feministler, onu yerer çünkü o Sylvia Plath'i aldatarak yıllar sonra pişmanlığını duyacağı -ya da en azından bizim öyle sandığımız- o yola girmiştir bir kere. Yılların eskitemediği muazzamlıkta yazdığı şiirler ile Poet Laurette unvanı alarak tahta geçen şairin sevdiği hemen herkes intihar eder ve bu dolayısıyla onun şiirlerine de yansır. Fazlaca iç karartıcı ya da aşka boğulmuş şiirleri aldattığı eşi Plath'in ve sevgilisi Assia Wevil'in intiharı ile oldukça pesimist bir hal alır. Onların ölümlerinin ardından yıllarca tek kelime etmeyen Hughes 88 şiirlik "Doğumgünü Mektupları"nı suskunluğunu bozarcasına yayımlatır.
Bu şiirlerde Plath'e olan aşkı ve özlemi yazar. Ne var ki onun pişmanlık derecesini bilmemiz imkansızdır. Plath'in "The Jailer" şiirine ithafen yazdığı "The Blackbird" ile dolaylı olarak insanların ona olan ön yargılarını ve ölümün kaçınılmazlığını gösterir.
Plath hayranları mezar taşında yazılı olan "Hughes" soyadını kazıyarak oradan yok etmek isteseler ve her ne kadar Hughes'u sevmeseler de bu 88 şiirin her biri okunmaya değerdir.
