Bugün şöyle bir cümle duydum..
“Zaferleri kutladım, kayıplara yas tuttum. Sonraki gün ayağa kalkıp devam ettim. Bazen sadece pes etmemek yapılabilen en kahramanca şeydir”
Düşünüyorum da, dedem öldüğünde hiçbir zaman sevilmeyen o kadının kalbini de yanında götürdü. Hiç sevmedi, zaten kendisinden başkasını sevmeleri pek azdı.
Buraya sadece okuduklarından bir şeyler ve bazen de aklından geçenleri yazmak için gelen bireyler olduğunu hatırlayınız ve etkileşim kurma girişimlerinizi bundan memnun olacak okurlara yönlendiriniz.
Teşekkürler.