Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Bir öğrencimle anlaştık ben ona o bana kitap tavsiye ettik, hatta o kitabı bulamazsak kendimizinkileri getirdik. Bu kitapta o öğrencimin tavsiyesiydi bundan dolayı hemen okumaya başladım. Kitap bir savaş muhabirinin gördüğü hazin manzaranın tasviri. Acıların, göz yaşlarının ve ölümlerin olduğu yanıbaşımızdaki savaşların sessiz çığlıkları. Özellikle farklı bir bakış açısıyla savaşın çığlıklarını duymak isterseniz okumanızı tavsiye ederim. Ahmet ve arkadaşları için de hayırlı kapılar açılmasını, hayırlı yollarda daim sebat ve devam etmelerini Rabbimizden niyaz ederim.
Kitabın 14,15,16 yaşa hitap ettiğini düşünüyorum. Anlatım çok hafif. Hatta edebi dilden epeyce yoksun bir anlatım var. Konu hatırına okunacak bir kitap gibi. Çabalıyorum bitirmeye, yeterince sabırlı olamıyorum. Anlatım stili çabamı boşa çıkarıyor...
Cuma Günü Uçmayan Kuş
Bu kitabı abimin "cuma günü uçmayan kuş nedir biliyor musun diye sorup,soruyu cevapsız bırakması ile bir merak üzerine elime aldım. Kitaptakiler gerçekten yaşanmış da öyle mi yazılmıştır bilemem ama aslında muhalifler ve mücahitlerin, muhacirlerin hep yaşadığı, bizzat içinde oldukları durumlar anlatılıyor kitapta. Bir programa gitmiştik ve Tülay Gökçimen hanım :"neden suriyeli, afganlı dünyanın dört bir yanındaki muhacirlerin, bacılarımızın ve kardeşlerimizin acılarını yazan yok? Yahudilerin acılarını anlatan binlerce film var belki " diyerek bir telkinde bulunmuştu. O zaman mültecileri anlatan bir roman yazmaya karar vermiştim. Muhacirli kardeşlerimizin bombalar altında her gün yaşadıklarını gözler önüne seren bir kitap. Şimdiye kadar muhacirlerin yaşadıklarını anlatan birileri olduğundan haberdar değildim.Kitap ismini içindeki şu olaydan alıyor :bir yaşlı, gazeteciye :cuma günü uçmayan kuş nedir diye soruyor ve ardından cevap veriyor "perşembeden ölen kuştur. Bütün bunları okumakla onları ne kadar anlayabileceğiz bilmiyorum. Bu kitap, onların hayatından sadece bir kesit. Ne bir gazetecinin gidip onları çekmesiyle, ne de onlara yazılan kitaplarla onları anlayamayacağız. Belki en fazla konuşulur ve insanlar hayatına devam ederler. Yüreğimizle hissetmedikçe, yürekten uyanmayınca, "Suriyeliler afganlılar gitsinler ülkelerini savunsunlar, savaşsınlar, ülkelerinde ölsünler" diye onları kovan onlara kindar bakışlar fırlatanlar oldukça cuma günü uçmayan, perşembeden ölen kuşları hiç anlayamayacağız.
Cuma Günü Uçmayan Kuş
"Dünyada bildiğim tek gerçek, kimsenin bir başkasının acısını hissetmediği ve hatta umursamadığıydı. Şairin dediği gibi, 'İnsanlar hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır' dı."
.
Suriye'de ağır savaşın olduğu dönemde ,
2013 yılında gazeteci Samet Doğan'ın oraya gidip yaşananları akıcı bir dille kaleme aldığı romanında;
savaşın en ağır şartlarını, yıkıcılığını, hüznünü, kahramanca savaşanları iliklerinize kadar, oradaymışsınız gibi hissedeceğiniz bir kitap olacağını düşünüyorum.
Okuyacaklara şimdiden iyi okumalar.
.
*Silah sesleri, patlamalar, yıkılmış hayatlar...
Hepsini ardımda bırakıp sınırın öteki tarafına geçiyordum. Bir ceset arabasıyla ölümden kaçıyordum.
294 syf.
7/10 puan verdi
Yazarın ilk kitabı. Bunu da düşünerek yorum yapmak istiyorum. Kitaba başladığımda büyük bir heyecanla kendimi Suriye sokaklarında hissederek okudum, o kadar etkiledi beni. Oradaki ufacık çocukların, kadınların, masum insanların yerine koydum kendimi.Çaresizliğin ne demek olduğunu hissettim okurken. Ebu Ali ve Rima'ya ne olduğunu merakla bekleyerek devam ettim. Fakat yaklaşık son 50 sayfada artık tekrarlayan olay örgüsü sıkmaya başladı beni. Sonunu merak ettiğim için bitirdiğim bir kitap oldu. Yalnız sonu da hiç beklediğim gibi bitmedi. Suriye'de yaşanan savaşın nasıl geliştiğini anlamama yardımcı olduğu için okuduğuma değdiğini söyleyebilirim.
294 syf.
9/10 puan verdi
Her yaprak çevirişimde etimden et kopardılar sanki, kapağı kapatınca da hüngür hüngür ağladım..
Sırtlanlara yol vermeyen kaplanların arasında kendini ceylan zanneden bir aslan yavrusu, yiğit gazeteci Samet Doğan, yaşadıklarını satır satır yazmış burada. Kimsenin cesaret edip giremediği yerlere girmiş, kimsenin konuşamadığı kişilerle konuşmuş. Birinci ağızlardan dinlemiş ve yazmış, kan ve gözyaşı dolu Suriye çıkmazını..
Mahvoldum.. Mutlaka okumalısınız. Bunu herkes okumalı...
Ebu Ali.. Ruhun şâd olsun, makamın âli..
Keşke daha önce okusaydım dediğim, Suriye'de savaşın yeni yeni patlak verdiği dönemi sanki yazarın yanındaymış da olayları yaşıyormuşçasına okuduğum bir kitaptı.
Sahip olduğumuz küçük şeylerin dahi aslında ne kadar önemli olduğunu daha iyi anladığımız şu günlerde, barış içinde yaşamanın, her sabah bombalara uyanmamanın kıymetini , şikayet edip çıkamadığımız evlerimizin çok yakınımızdaki bir coğrafyanın yurtsuz insanları için ne büyük nimet olduğunu bir kez daha hissettirdi.
Suriye iç savaşının ilk dönemini anlatıyor kitapta. Gazetecinin kendi gözlemler, yaşadıkları, şahit oldukları. Sonlara doğru ise İŞİD belası. Burnumuzun dibinde insanlığı yıllardır Yok ediyorlar. Kitabı okurken resmen yaşadım savaşı. Umarım zalimin zulmünden bir an önce kurtulur Suriye halkı
“Zalim Esed’e ölüm! Yaşasın özgür ordu!”
İnceleme yazmayı pek düşünmüyordum, okumak istediğim eserlerin incelemelerini de okumam çünkü bir esere başlarken olumlu ya da olumsuz bir önyargıyla değilde, kendi zihin berraklığımla objektif olarak başlamak isterim. Ama bu eser hakkında bir şeyler yazmak içimden geldi. Kitap, Suriye’de halkın Esed rejimine başkaldırmasını, özgürlükleri için her şeyi göze alan mücahidleri, savaşın en acımasız yanlarını ve o anlara kendi bizzat tanık olan gazeteci yazarın gözünden aktarılıyor. Dili çok akıcı, olay örgüsü çok iyi işlenmiş. Beni en etkileyen yanlarından biri de hayatı, hayalleri, aşkları, umutları yok olan,bombalar arasında ölümü ensesinde hissederek yaşayan, çocukları gözleri önünde ölüme yürüyen anneleri, kamplarda yaşama tutunmaya çalışan insanları, yazarın kendi gözünden yaşadıklarını aktarması oldu. Rejimin baskısı, saldırıları yetmiyormuş gibi Suriye topraklarında etkisini göstermeye başlayan İŞİD militanlarına da karşı dik duran gözü kara mücahidlere, davalarına sahip çıkışlarına,
Allah’a olan teslimiyetlerine hayran olmamak elde değil. Bir toplumun genelini yargılamayı doğru bulmamakla beraber ülkemizdeki bazı tepkilere istinaden, savaş uzaktan görüldüğü kadar kolay değil, bu kitaptan sonra daha da iyi anladım.
İnsan yaşamadığı acıyı anlayamaz.
Dünyada yaşanan bütün acıların ahirette karşılığının olduğunu bilmenin ümidi ve bir
nebze de olsa teskiniyle iyi okumalar dilerim.
Bir ceset kamyonla ölümden kaçıyorum kitabın son sözüydü kitap böyleydi Suriye’de şu toprak bu kral şu şehir hayır takılacağımız sindirimediğimiz düğümlenen tek şey kan kandı insan kanı Canice öldürülen buna da siyaset denilen katliam masum milyonlarca insan .Kitap savaştan bahsediyordu Bizse barışın çocukları olarak ... ölüyordu onlarnkitapları yazılıyordu bizler ağlayıp kitabı okuduğumuz için şükrediyorduk Rima geri gelmeyecek tıpkı dper ölenlerin gelemeyeceği Rima ressam evet .Artık Rimaların ellerini sıkı sıkı tutacağız . Zulmün çirkinliğini yayacağız fırçalarımızla Biz yaparsak onlar güçlenirler yeter ki fırça elimizde hep boyayı seçsin