Aptal değildi fakat daha on iki yaşında hayatın bir hayal kırıklığından ibaret, kendisinin de çevresindekiler için hayal kırıklığı olacağını çözmüşçesine bezginlik içindeydi. Her cumartesi saat tam birde bütün ödevlerini bitirmiş olarak onu bekliyor, her soruya, ama en basitlerine bile verdiği cevabı kafadan atıyormuş gibi soru vurgusuyla, yükselterek bitiriyordu.