Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Ellerimde koparmaya çaıştığım zincirlerden kalma yara izleri
Yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
Gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
Yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.
Hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,
Hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.
Hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.
Hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.
Hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.
Ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.
Dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad'a yeterince.
Yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.
Unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,
Sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki
Yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın...
Orhan Veli Kanık
Selam olsun güne Umutla başlayanlara...
Defterimin üzerinde yürüdüm bu gece
Çizgilerine basmadım, basamadım.
O çizgilerdi ayıran cümlelerimi, düşlerimi.
Kimi zaman çocukluğumu
Kimi zamansa yaşlanmış ruhumu
Ayıracı, en hızlısından "tükenmez" kalem
Defterimin üzerinde yürüdüm bu gece
Çizgilerine basmadan.
Elimde olmayan bazı sebeplerden dolayı ilk görev yerim,öğretmenlik hayatımın ilk tecrübelerini yaşadığım güzel okulumdan tayinimi başka bir okula istemek durumunda kaldım.Benim için yeni insanlara,yeni mekanlara alışmak herkes için olduğu kadar kolay değil.Ben bu duyguyla mücadele etmeye çalışırken çocuklarımla bu durumu paylaştım.Benden daha çok
Uzunca bir süre kitaplara ara verdim sadece ders kitapları ve felsefe kitaplarını okuyacağım. Bugüne kadar yeterince okuduğuu ve artık edebi cümlelerin bana çekic gelmediğini fark ettim. Sürekli bir okuyucu olarak hayattaki geçeklerle bir arada olmak insana doygunluk veriyor. Ancak zaten içinde bulunduğu durumdan mutlu olmayanların yarattığı bir etkinliğe maruz kalmak istemiyorum. Özellikle şiir çok uzun bir süre hayatımda olmyacak bu ondan koptuğum ve sevmediğimden değil hem kişliğimi hem de cümlelerimi kapsayan bir metafizik yarattığı için. Gerçekliğe kavuşmak için analitik felsefe biraz Descartes ve Spinozoya dönmem gerekiyor sanırım. Yeni isimler bulmam gerekiyor. Karşılaşmamı düşündüğünüz isimleri yazabilirsiniz. Ben de tanış olurum yeni isimlerle.
Eskiden birbirinden farklı tonlarca cümlelerim olurdu, yaktım tüm cümlelerimi. Aynı olsun istedim bütün hislerim, bir olsunlar ki keskinleşmesin.
"Kendimi uzun uzun anlatmak ve susmak arasında gidip geliyorum çoğu zaman.
Hiçbir zaman hissettiklerimi tam anlamıyla anlatamayacağımı, anlatsam da anlaşılmayacağımı bildiğimde
susmayı tercih ediyorum.
Yazıp yazıp siliyorum hep, cümlelerimi toparlayamıyorum. Bir şeyler yolunda değil ama inatla her şey yolundaymış gibi davranıyorum. Bazen düşüncelerim arasında kayboluyorum ve
bazen de düşünmekten kaçıyorum. Böyle nereye kadar devam edecek diye sormuyorum artık kendime. Çünkü cevabını biliyorum. Sadece bir köşeye çekiliyorum sessizce. Yolunda gitmeyen ne varsa bir an önce son bulsun istiyorum...