MUZAFFER TAYYİP - RÜŞTÜ ONUR
MUZAFFER TAYYİP
KAN
Önce öksürüverdim
Öksürüverdim hafiften,
Derken ağzımdan kan geldi
ALAMET
1-MISIR TARLALARI
Varlığıyla boşluğu dolduramıyordu.
Derin bir uğultu vardı kulaklarında. Sanki rüzgar ağaçların arasından geçerken onlarla kavga ediyor “Hızımı kesmeyin” Diyordu.
Karanlık bir boşluktaydı. Düzenli ve sürekli bir şekilde kafasını bir yere çarpıyordu.
Tak, tak, tak...
Bazen üç dört saniye arayla, bazen de saniye
Kitabın ilk sayfaları okuru çekerse o kitap okunur.
ALAMET
1-MISIR TARLALARI
Varlığıyla boşluğu dolduramıyordu.
Derin bir uğultu vardı kulaklarında. Sanki rüzgar ağaçların arasından geçerken onlarla kavga ediyor “Hızımı kesmeyin” Diyordu.
Karanlık bir boşluktaydı. Düzenli ve sürekli bir şekilde kafasını bir yere çarpıyordu.
Tak, tak, tak...
Bazen üç dört saniye arayla, bazen de saniye
Çünkü sabahına sorardı şehir seni
Yekün olmuş sözlerim
Suya inen gözlerim sana aitti
İçimde konuştuğum yalnızlığım
Gözlerim sarıldığım kışların her akşam soğukluğu
Üstünde ki hırkan bir ikindi kızıllığı
Ey bulanık geçmiş sen hiç çıkma aklımdan
Yabancı olsaydım da gelirdin merhamet yoluna
İçimde ki bu fazla yalnızlığı dökerdim de
Titreyen sesimde sadece senin ismin
Sadece senin gözlerin ve kaşların
Yada kurulamasın çocukluğumu senden öte
Bir başıma geçerdim vefa topraklarından
Soluksuz bir sabahın ayazında hoyrattır geçişlerim
Boynunda ki ben , incine yansımış
ellerindeki Şahmeran ellerin bir gökyüzü
Bir ben rüzgarda dalgalanan saçların gibi
Affet saçlarını öpmeden aşık olduğum
Affet yüzüne bakarken uzaklığıma kızdığım
Affet saçlarını görürken kendimden uzaklaştığım ..
#FULİDA..
Yakamoz& Papatya[14-18]
Yakamoz'un mektuplarından...
Ay yüzlü çiçeğim Papatya,
Uzun süredir pek yakındığım bir konuya değinmek istiyorum. Sürekli dolaşıyorsun be kafamda sevdiceğim, tüm fikrimde sen varsın. Düşüncelerim çekiyor teslim bayraklarını birer birer; bir tek sana yeniliyor şu kalp, şu adam, şu garip...
Bazen unuttum diyorum kendi kendime. "Bak,
Bu ağaçlar ne kadar büyük dimi?Peki bu hale gelmek için neler çektiler....Dilleri olsa verdikleri mücadeleyi nasıl anlatırlar. Küçük bir tohumdan şimdi ise koca çam ağaçları dönüşüm hikâyesi kolay olmasa gerek. Belki yağmurla güneşle bile kavga ettiler. Kim bilir güneşe sen niye beni daha fazla ısıtmıyorsun diye trip bile atmışlardır. Çünkü ilgi herkese şart. Hani insan en sevdiğine kırılır ya ağaçları düşündüğümüzde onlara en yakın ise gökyüzü... Orda ise güneş. Güneş kusura bakma sen ışığını yaymasan küsen ağaçi anlayamazsın. Konuya ne ara buraya getirdim. Sanırım bende çok küsen biri olduğum için illa kendimden bir şeyler serpmem lazım ayyy. Konumuz aslında şu dünyada her şeyin mücadele etmesi. Ağaçlar zamanla büyüyor. İnsanlar da zamanla tecrübeleşiyor. Ağaçlar gökyüzüne küsmesi belki doğru değil ama onunda duyguları olamaz mı ağaç diye her şeye boyun eğmek zorunda mi belki bana kafayı sıyırmış diyebilirsiniz. Ama ben her şeye anlam yüklerim bence ağaçlar da küsmeli ayyy...
Elif SEVİL 🦋