Çünkü ona göre dünyada tek bir güzel kadın vardı ve o da şu anda kolundaydı.
Sayfa 121
"Ama biz öleceğiz, değil mi? O şeyin içine girersek biz kurban edileceğiz."
Siyahlarında manidar bir ifade oluştu. "Annen senin için aynı şeyi yaptı, kendi hayatından vazgeçti." Ben aslında annemi hiç tanımamıştım ki. Yıllarca sevgi dilendiğim kadının sadece kabuğunun anneme ait olduğunu öğreneli çok olmamıştı. Kokusunu bile bilmediğim bir kadın için kendi hayatımdan vazgeçebilir miydim?
Evet, yapardım çünkü o da aynısını yapmıştı.
Çantamdaki Büyü ve Kalkan kitabını çıkarıp Mara'ya uzattıktan sonra boynumdaki pusulayı çıkardım. Avuçlarından sıkıca tuttuğum pusulayla çemberin içine girdim. Kanla çizilmiş dört parçadan boş olanının içinde durdum.
"Elzem?"
İtır'ın tereddütlü sesiyle gözlerim doldu. "Annemiz için," diye fısıldadım. "O senin de annen, Itır."
Gözleri titrerken yutkundu. "Annemiz için benim ölmemi mi istiyorsun?" Cevap vermediğimde siyah gözlerinde oluşan yıkım içimi parçalamıştı Suskunluğum ona gereken cevabı vermişti. Evet, halkanın içine girmesini istiyordum.
Gözleri dolarak çemberin içine giyip hançerin yanında durdu. "Bir gün senden vazgeçeceğim, Elzem," dedi kırgın bir sesle. "Benim için hep ilk tercih sen olurken senin için hep ilk gözden çıkarılan olduğum için bir gün senden vazgeçeceğim." Gözlerimin ardı sızladı. Bunları inanarak söylediğini görebiliyordum. Bilmiyordu, vazgeçmeyeceğim tek kişi olduğunu bilmiyordu. Ancak bunu annem için yapmalıydım.
Sayfa 96
"Boş bir kadın!" demişti. "Ama yine de muhakkak cennete gidecek! Çünkü o her şeyi affediyor ve kendisi de affedilecek."
Sayfa 14Kitabı okuyor
Uzun süren bu birkaç dakika boyunca ikisinin de üstüne boğucu bir sessizlik çöktü sonra kadın alçak sesse neredeyse ses çıkarmadan sordu o zaman benimle ilgili ne düşünmüştünüz erkek şaşkınlıkla bakışlarını ona çevirdi bunu size açıkça söyleyebilirim yarın tekrar yeni hayatıma dönüyorum size öfkelenmedim karmaşık ve düşmanca karar anları yaşamadım çünkü hayat daha o zamandan aşkın renkleriyle beni anlayışın yumuşak sıcaklığına dönüştürmüştü.
Hayır, kadın gerçekten de korkar, hakikaten dehşete kapılır. Buna rağmen attığı çığlık yapaydır, çünkü kadın asla hakiki bir çığlık atamaz, gerçekten korktuğunda bile. Herhangi bir olayın neden olduğu korkma halinin sonucunda gerçek bir çığlık değil, aksine, kadının böyle anlarda atılması gerektiğine inandığı çığlık atılır. Bu alışkanlığı nereden edindiğini bilmiyorsun, ileride de öğrenemeyeceksin. Sonradan kadının, insanların belli durumlar karşısında nasıl çığlık atacaklarının tüm ayrıntılarıyla tasvir edildiğini tahmin ettiğin korku romanlarına düşkün olduğunu ya da katillerin ne kadar korkunç gülebildiğinin, kurbanlarınsa ne büyük bir dehşet içinde bağırdığının gösterildiği polisiye filmler izlemeyi sevdiğini, belki de korkunç olaylarla dolu bir dönemde yetiştiğini ve o zamanlar atılan ve ölüm çığlığı olmayan her çığlığın ister istemez yapay kaldığını, zira nasıl sahte bir hayatın içinde hakiki bir hayat olamazsa bu kadar çok dehşetin vuku bulduğu yerde de hakiki çığlıkların olamayacağını, dolayısıyla kadının genç kızlığından bu yana yanlış çığlıklar atmayı alışkanlık edindiğini düşüneceksin.
