Cemile'yi yargılamadan önce Cemile olun.
Dün akşam Cüneyt Arkın'ın daha önce izlemediğim bir filmini gördüm, Oya Aydoğan ile oynuyor: Güneş Ne Zaman Doğacak. Oradaki kızın adı Cemile.
-Hangi millete mensupsun ?
-Türk'üm.
-Niye sesin cılız çıkıyor, utanılacak bir şey mi söylüyorsun? Türk'üm desene ! Türk'üm de!
-Türk'üm!
Bu kitap ile filmin bir ilgisi yok tabi
Veronika Ölmek İstiyor
Hepimizin içinde bir yerlerde bir Veronika var bence. Neden derseniz? Çünkü bu hayatta herkes en az bir kez ölümü düşünmüş ya da en az bir kez ölmeyi istemiştir. Ölmeyi istemekle ölünmüyor işte... Veronika'nın hikâyesi de böyle başlıyor. Her şeyi olan bir kadın Veronika... Yaşamında bir şeylerin eksik gittiğini hisseder ve intihar eder. Başarız intihar girişimi sonunda ise kendini Vilette akıl hastanesinde bulur.
Uyandığında kendini akıl hastanesinde bulan Veronika kısa bir ömrü kaldığını öğrenir. 'Nasıl olsa öleceğim,' deyip karalar bağlamaz Veronika aksine kendini yeniden keşfeder, yapmaya cesaret edemediği, kendi içinde baskıladığı duygularını gün yüzüne çıkarır, hayatı daha cesaretle yaşamaya başlar. İşte bu noktada deliler hastanesinde olmak Veronika'yı daha da cesaretlendirir. Çünkü ne demişler: Delidir ne yapsa yeridir misali... :)
Delilik bazen gerçekten en güzel şeydir. Yaşamın arkasındaki saklı perde misali. İnsan o perdeyi açmadan da kendi iç dünyasına ulaşamıyor ne yazık ki... Çok mantık, çok akıl olan yerde ne yazık ki hayat ıskalanıyor. Açıkçası ben hayatın deli dolu yaşam sırrını 'delilikte' buldum. Tabi delilikte dozunda güzel. Elalem ne derse desin, siz içinizdeki sesi dinleyin. Bunu önce kendime sonra da size diyorum:
"Ölmeden ölmeyin! Yaşamadan ölmeyin!"
Kitabın verdiği mesajları sevdim. #yaşamak
Herkese de okumasını tavsiye ederim. 213 sayfalık güzel bir kitap.
"Kendi dünyasında yaşayan herkes delidir."
Veronika Ölmek İstiyor
Hepimizin içinde bir yerlerde bir Veronika var bence. Neden derseniz? Çünkü bu hayatta herkes en az bir kez ölümü düşünmüş ya da en az bir kez ölmeyi istemiştir. Ölmeyi istemekle ölünmüyor işte... Veronika'nın hikâyesi de böyle başlıyor. Her şeyi olan bir kadın Veronika... Yaşamında bir şeylerin eksik gittiğini
Kitaba yazdım sanıyordum. Bir baktım yok öyle bir şey. Bugün günlerden ne diye düşünerek başlıyorum her sabaha. Meğer beni düzende tutan işe gitmekmiş. Binayı bile özledim. Allah selden etkilenenlerin, milletin yardımcısı olsun.
...
Ulusların düşüşünde kilit kelime sömürge bence . Kimine göre yönetim biçimi kimine göre adalet kavrami ama kendini
Bedava olmasa da terapi
"Doğruluk mu cesaret mi?" diye sordu birdenbire.
"Cesaret," diye mırıldandım.
"Sarılsana bana."
Uzun bir bekleyişin ardından bu ikiliye tekrar kavuştuğum için inanılmaz mutluyum. Kitabın daha ilk sayfasını okurken ait olduğum bir yere geri dönüyormuş gibi hissettim. Serinin içindeki bazı benzetmeler ve cümleler beni
120 günlük yolculuğu, kısacık bir öyküye sığdırmış Marlo Morgan. Bir Mutant'ın (bizden biri) Gerçek İnsanlar'la (Aborjinler'le) olan bu yolculuğu öğretilerle dolu. Hayata onların gözlerinden bakmak, doğayı bir de onların sesinden dinlemek gerek. Hatta sessizliğin bile ne çok şey anlatabileceğini onlardan öğrenebiliriz.
Yarınlar
