Kitabı okudukça görüyoruz ki, o zamandan bu zamana hiç değişiklik yok iyi yönden. Gittikçe daha da dibe batmış durumdayız hatta. Yıllar yıllar öncesinden, zamanımızı anlatan bir kitap. Aziz Nesin yine hayatın acı gerçeklerini kağıda dökmüş.
Kitapta geçen şu cümle çok hoşuma gitmişti;
"Öyledir işte...
Kimilerine göre atın konuşması önemli değildir. Yazarın başarısı da önemli değildir. Ne yapalım, koşucu olamadık, futbolcu ya da güreşçi olamadık. Öksüz oğlan örneği, kendi göbeğimizi kendimiz kesiyoruz."
Kitapta her şeyin fazlasının zarar olduğunu da vurgulamakta Aziz Nesin'in şu cümlesi;
"Ben de sosyalistim, ama ben yüzde otuz sosyalistim..."
Sosyalist olmanın bile yüzdesini vermiş. Her şeyin bir ölçüsünün olduğunu, her şeyin fazlasının zarar olduğunu da burdan anlıyoruz.
Aziz Nesin aslında ağlamamız gereken konuları bize gülerek okuyacağımız öyküler şeklinde yazmıştır kitabı. Hem güldüren, hem de düşündüren bir kitaptı. Düşündüren kısmı da şöyle eski zamanlardan bu zamana kadar 50-70 sene öncesinde ki konular zamanımızla aynı, hiç değişikliğe uğramamış. Ki daha da dibe çökmüşüz, batmışız. Bunun nedeni sizce nedir?
Herkesin okumasını tavsiye ederim.
