Felsefe, onu iyi anlayanlara, hemen her yerinde, doğanın gidişini Tanrı'nın zekâ ve sanatına göre ayarladığını öğretir.
Sayfa 142 - Altın Kitaplar
“Sefalet içinde, mutlu anları hatırlamaktan daha büyük acı olamaz insan için”
Sayfa 103 - Altın KitaplarKitabı okuyor
İlahi Komedya - Dante Alighieri
Buradan gidilir acılar kentine,
buradan gidilir bitmek bilmeyen acıya,
buradan gidilir yitmiş insanlar arasına.
Adalet yol gösterdi ulu Rabbime,
kutsal güç, yüce bilgelik, ilk sevgi
yarattı beni.
Benden önce herşey sonsuzdu;
sonsuza dek süreceğim ben de.
İçeri girenler, dışarıda bırakın her umudu.
Sayfa 267Kitabı okuyor
Birden haykırdı gövdesi: "Niye hırpalıyorsun beni?"
Kırıldığı yerden akan kanla daha da kararırken,
Ağlaştı yeniden: "Beni koparıyorsun neden?
Hiç mi eser yok sende merhametten?
İnsandık biz de eskiden, şimdi çer çöpsek de,
Şefkat göstermen gerekmez mi ellerinle,
Yılanların ruhları olsak bile."
Sayfa 118Kitabı okuyor
Bu sadık rehberle yürüdük de işte,
Kızıl, kaynayan hendek boyunca ileriye,
Haşlananların acı feryatları eşliğinde.
Alınlarına kadar batmıştı gördüğüm bazı insanlar;
Dev Kentaur dedi ki: "Tiranlardır bunlar,
İşleri yağma ve kanlı katliamlar.
Burada acımasız suçlarının figanındalar;
İskender ve vahşi Dionysius da buradalar,
Hani yaşatan Sicilya'ya hazin yıllar.
Sayfa 114Kitabı okuyor
Şimdi bak artık aşağıya, yaklaştık zira,
Şiddetle zarar verenlerin başkalarına,
İçinde haşlandığı kan ırmağına.
Ah, açgözün görmezliği, ah hiddetin deliliği,
Kısa ömrümüzde öylesine kışkırtan bizi,
Ve sonra batıran bu kederin içine ebedi!
Sayfa 111Kitabı okuyor
"Felsefe," dedi "onu kavrayan kişiye,
Değil sadece bir yerde,
Gösterir tabiatın seyri nasıl takip etmekte
İlahi Aklı ve İlahi Sanatı;
Eğer dikkatlice çalışırsan Physica'nı,
Anlayacaksın ki, çok da çevirmeden sayfaları,
Hocasından öğrenmeye çalışan talebe gibi,
Sanat takip eder doğayı bundandır ki,
Felsefe sanatı Tanrı'nın semeresi.
Sayfa 108Kitabı okuyor
Her kim dünyadan bizzat kendini mahrum ettiyse,
Servetini boşa harcayıp, kumarda kaybettiyse,
Ve ağladıysa, mutlu olması gereken yerde.
Tanrı'ya da saldırabilir bir kimse,
Kasten inkâr ve küfürle,
Ve tabiatı ve ondaki iyiliği hakir görmekle;
Bu nedenle en dar halkada mühürlü,
Alametiyle Sodom, Cahors ve dahi
İhtirasla Tanrı'yı aşağılayanların hepsi.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Cümle kötülük Gökleri kılan hasmı,
Nihayetinde adaletsizlikle damgalı
Cebir ya da hileyle getirdiğinden bir başkasına fenalığı.
Ancak insana mahsus bir kötülük olan hile,
Tanrı'yı daha çok öfkelendirmekte; bu nedenle
Hilekârlara daha aşağıda, daha ağır ceza verilmekte.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Epikuros'un kabristanı bu havalide,
Azapta tüm takipçileriyle birlikte,
İddia edenler hani ruh da ölür bedenle diye.
Bana sorduğun sorunun da çok geçmeden,
Verilecek cevabı biz henüz buradayken,
O arzunun da hakeza gizlediğin benden.
Sayfa 96Kitabı okuyor
Felsefe, onu iyi anlayanlara, hemen her yerinde, doğanın gidişini Tanrı'nın zeka ve sanatına göre ayarladığını öğretir.
Sayfa 142Kitabı okuyor
"Gökten kovulmuş melun çete,"
Oldu ilk sözleri o fena eşikte,
"Neden sahipsiniz böylesi kibre?
Azabınızı biteviye arttıran o İrade'ye,
Ki niyeti engellenemez kesinlikle,
Bu karşı çıkışınız niye?
Ne faydası var ket vurmanızın takdire?
Kerberos'unuzun boynunu hatırınıza getirsenize,
Hâlâ yara bere içinde bu sebeple,"
Sayfa 94Kitabı okuyor
Fena harcadılar veya fena biriktirdiler de,
O güzel âlemden oldular, düştüler bu arbedeye;
Ki neye benzediğini tasvire hacet yok süslü kelimelerimle.
Görüyorsun işte oğul nasıl da geçici,
Talih'in himayesindeki malın mülkün hepsi,
İnsan kavminin uğruna çekişip didiştiği;
Zira ayın parlak çehresi altındaki mevcut tüm altın geçmişten bugüne,
Bu yorgun ruhlardan birine bile,
Sükûn veremez şimdi kesinlikle.
Sayfa 78Kitabı okuyor
İndik dördüncü çukura böylece,
O meyus bayırda vardık daha öteye,
Burasıdır kâinattaki bütün kötülüğe hazne.
Ah adaleti Tanrı'nın! Kim cem etti bir yığın
Tuhaf işkenceyi ve eziyeti tanık olduğum?
Neden izin verdik böyle heder etmesine bizi suçumuzun?
Sayfa 76Kitabı okuyor
Güneşin Neşe saçtığı o güzelim Gök kubbenin altındayken yüzümüz hiç gülmezdi, hiddetin kara dumanı ruhlarımızı bürümüştü. Şimdi ise kara çamurların içinde gönüllerimiz kasvetli yaşıyoruz.
Sayfa 117Kitabı okuyor