Biz, "söylemiyoruz"ama "söyleniyoruz". Konuşmuyoruz ama, mırıldanıyoruz. Biz niye böyleyiz? Genelde "sessiz"leştik. Bizdeki sessizlik, iyi huylu olmaktan mı kaynaklanıyor, yoksa içinden geçeni söylemeye, çekinmekten mi?.. Daha kötüsü, korkmaktan mı?.. Yoksa hiç günah işlenmezse, sevap işlenmese de olur sanmaktan mı? Ya aydın kişi sıfatı yakıştırılanların sessizliği, neden ola ki?
Hiç günah işlemeyen, kendisini toplum görevini yapmış sanıyor. Hiç sevap işlememiş olsa bile... Oysa Dante'nin Cehennemi'nde, hiç günah işlemeyen de, cehenneme atılıyor... Hiç sevap işlemedikleri için.
Toplumumuzda, "sıkıntılı insan" oranı yükseliyor. Bu nedenle, konuları daldan dala atlayan kitapları, yazmak kolaylaştı, okumak da...
Örneği, elinizde..
Aydın Boysan
İstanbul 2005
Sayfa 7 - SunuşKitabı okudu
"Dante'nin İlahi Komedya'sıyla Beccaria'ınn Cürümler, Cezalar adındaki kitabı arasında sıkı bağ vardır. Biri kanunu, biri dogmayı hırpaladı; bu iki adam iki canavarı öldürdü; biri cehennemi, biri idamı!"*
Sayfa 524 - oğlakKitabı okudu
Zaman akmış her şey değişmişti ama “insan” adı verilen umutsuz varlığın insan yönü ne yazık ki hep yerinde saymıştı...
Gündelik hayatın düşsel hale gelmesi... Yoksa tam tersi mi? Yani, düşlerin gündelik hayatın bir yansımasına dönüşmesi... Her neyse... Gerçeküstü...
“Demek pislikle dolu gazeteleri çöpe atarak ya da televizyon kanallarını bir tuşla değiştirerek gerçekleri kapının önünde bırakmak mümkün olmuyormuş” diye söylendi.
Bana göre, ülkemizde her yıl en az bir milyon çocuk suç işliyor. Söyleyin bakalım şimdi bana Duran Bey, bu cehennem değilse ne?