Asel
@darkwoman
Okumak ,okuyabilmek ve okutabilmek çok güzel
öğretmen
23 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
belki de sessizliğimiz insanlara karşı en büyük çığlığımızdı...
Dünyadaki en tehlikeli düşman, insanın farkına varmadıklarıydı...
Gece Yarısından Sonra
Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?
Milena'ya Mektuplar
Okur Takip Önerileri
Birinci Dünya Savaşı'nda biz bir vatan ve millet olduğumuzu ispat ettik. Vatan için savaşan, millet için ölen insanlar başka yerde yoktur. Uzun savaşlarda gençlerimiz, zanaatkârlarımız, çiftçilerimiz, eli ayağı tutan herkes şehit oldu. Dört yıllık bu savaş, bize milli bir bilinç kazandırdı ve Cumhuriyet'i de işte bu bilinçle kurduk.
Nutuk - Gazi Mustafa Kemal Atatürk
Kuşların yarası geçer de Cahit.
Gönül yarası.. İşte o biraz zaman alır.
Demek insanın, gece imkansız bir rüyası sandığı şeyler de mümkün olabilirmiş!
-İnsanların içinde kendisine en iyi davranmam gereken kimdir?
-Annen.
-Sonra kim?
-Annen.
-Sonra kim?
-Annen.
Kendimi düşünmek zorundayım. Çünkü başka kimse düşünmez. Kimse Düşünmedi..
Nazım da o sevda yüklü dizelerini eliyle bir kenara itip daha sıcak bulduğu kollara koşmamış mıydı?
ask vazgecememektir en mutlu oldugun anda bile onun da nasil gülecegini dusunmektir.
Bir kitap okudu
720 syf.
7/10 puan verdi
'Onun kötü birisi olup olmadığı ile ilgilenmiyorum'
Onun sana yaptiklari ile ilgileniyorum
Gerçeklerin içinde yüzerken, ben yalanlarımla ona kulaç atmıştım.
"Seni ilk defa öptüm"
"Ve hiçbir zaman son olmayacak"
Soğuk bir zeminde uzanıp acıyla kavrandığım zamanlarımda on altı yaşındaydım. Bir odaya terk edildiğimde ve dayak yediğimde on dört yaşındaydım. Sokağa bırakıldığımda ve yağmurun altında sırılsıklam olduğumda on iki yaşındaydım. İnsanlardan kaçarken yere düştüğüm zamanlar on yaşındaydım. Korkuyla bağırırken, kendimi kurtarmaya çalışırken altı yaşındaydım. Yatağımın altına saklanırken ve kimsenin beni bulamayacağını düşünürken beş yaşındaydım. Canımın acısı, kalbimi eserken dört yaşındaydım. Hepsinde acı çekmiştim, hepsinde canım çok yanmıştı ama bir şey hepsinden daha çok canımı yakmıştı.
Bütün yaşlarımda yalnızdım ve şimdi acı çekerken, korkarken, canım yok olurken tek kişi değil, birçok kişiyleydim. Bütün yaşlarım kıskançlıkla bana sırtlarını dönerken yirmi iki yaşım ilk defa yalnız olmayışının güzelliğiyle gülümsüyordu. Bu yeterliydi , bütün yaşlarımın ellerini yirmi iki yaşındaki Helin tutabilirdi ve onların yalnız hissetmemelerine neden olabilirdi. Gerçekten bu yeterliydi.