Vesovşçikov sordu: "Peki ne zaman savaşacağız?"
Gülümsedi Ukraynalı. "O zamana kadar çok dayak yiyeceğiz, bunu biliyorum," dedi. "Ne zaman savaşacağımızı ise bilmiyorum. Ama sana şunu söyleyeyim, önce kafalarımızı silahlandırmalıyız, sonra ellerimizi, ben öyle düşünüyorum."Sayfa 134 - Can Sanat Yayınları, 10. Baskı
Sırf, devlet zoru altında hak ve hakikate zıt hüküm vermemek için kaza makamını reddeden İmam-ı Âzam'ı, mevsimler boynuca zindanda süründürdüler.
Kendisine her gün ekmek yerine dayak yedirildi; ve büyük İmam ucu kurşunlu kamçılar altında aziz ruhunu, yolundan ve... Sayfa 71
Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi.
Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi.
Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi.
Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.Sayfa 169
ben bir duvarım hiç güneş görmedim
sen hiç güneş görmemiş bir başka duvar
yüzümüz benek benek tahtakurusundan
ve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar
- kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim
- sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan
- dilim dilim sırtımdaki yaralar
ben...
